Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie (Dz.Urz. Województwa poz. 766) I. stwierdza nieważność § 8 ust. 2, § 9 ust. 1,2 i 3, § 10 ust. 2 i 3, § 14 ust. 2 zaskarżonej uchwały, II. orzeka, że zaskarżona uchwała w części określonej w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 20 marca 2014 r., nr LVIII/313/2014 w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie (Dz.Urz. Województwa z dnia 28 marca 2014r. poz. 766) I. stwierdza nieważność § 8 ust. 2, § 9 ust. 1,2 i 3, § 10 ust. 2 i 3, § 14 ust. 2 zaskarżonej uchwały, II. orzeka, że zaskarżona uchwała w części określonej w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/4

Uchwałą z dnia 20 marca 2014 r. Nr LVIII/313/2014, podjętą na podstawie art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 856) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. u. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), Rada Miejska przyjęła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie.

Uchwała Nr LVIII/313/2014 RadyMiejskiej w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 28 marca 2014 r poz. 766.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. Wojewoda domagając się stwierdzenia jej nieważności w części, a mianowicie § 8 ust. 2,§ 9 ust. 1 , ust. 2 i ust. 3, § 10 ust. 2 i ust. 3,§ 14 ust. 2.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w przedmiotowej Uchwale w § 16 Rada Miejska postanowiła, że wchodzi ona w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa co oznacza, że Rada zakwalifikowała przedmiotową uchwałę do kategorii aktów prawa miejscowego, którego wejście w życie uzależnione jest od ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W ocenie organu nadzoru zaskarżona Uchwała jest aktem prawa miejscowego i podlega publikacji w dzienniku urzędowym, bowiem § 12 uchwały dotyczy planu znakowania zwierząt w gminie, który przyznaje mieszkańcom gminy prawo do bezpłatnego znakowania psów. Regulacja ta mieści się w ramach upoważnienia ustawowego przyznanego lokalnemu prawodawcy, gdyż plan znakowania zwierząt w gminie jest elementem fakultatywnym programu.Organ powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wskazał,że wystarczy choć jedno postanowienie uchwały o charakterze generalno-abstrakcyjnym, aby cały akt planowania miał przymiot prawa miejscowego.

Organ zauważył, iż w świetle art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego zawierające normy generalne i abstrakcyjne, mające charakter powszechnie obowiązujący winny być traktowane jako akty prawa miejscowego (wyrok NSA w Warszawie z dnia 13 marca 2013 r II OSK 37/13).

Przedmiotowa Uchwała zdaniem Wojewody posiada ww. cechy uzasadniające zakwalifikowanie jej do kategorii aktów prawa miejscowego.Wojewoda zauważył, iż ustawodawca w art. 11 a ust. 2 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o ochronie zwierz w sposób enumeratywny wymienił te elementy programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt, które są niezbędne w uchwale regulującej przedmiotowa kwestię (tj. Dz.U z 2013 r poz. 856), a pominięcie przez radę gminy któregoś z wymienionych elementów obligatoryjnych programu stanowi brak pełnej realizacji upoważnienia ustawowego stanowiące istotne naruszenia prawa. W uzasadnieniu skargi wskazano, iż Rada Gminy w zaskarżonej uchwale wypełniła ustawową delegację, gdyż uregulowała w nim wszystkie konieczne zagadnienia, jednak dopuściła się w niej przekroczenia w § 8 ust. 2, § 9 ust. 1, 2 i 3 ,§ 10 ust. 2 i 3, § 14 ust. 2.

Strona 1/4