Dnia 14 października 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Asesor WSA Michał Ruszyński Protokolant asystent sędziego Paweł Majka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2008 roku przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej B.K. sprawy ze skargi W.S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie naruszenia dyscypliny I. uchyla zaskarżoną decyzję nr [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] roku, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Postanowieniem nr [...] z dnia [...] listopada 2007 roku Komendant Powiatowy Policji wszczął na podstawie art. 134i ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji ( Dz. U z 2002 roku, Nr 7 poz. 58 ze zm. ) postępowanie dyscyplinarne przeciwko aspirantowi W.S., przedstawiając mu zarzut, "iż w okresie od dnia [...] marca 2006 do [...] sierpnia 2007 roku, prowadząc teczkę zagadnieniową "Przemoc domowa" dotyczącą przemocy w rodzinie G. nie realizował poleceń pisemnych sporządzonych w formie dekretacji na notatkach urzędowych, naruszając tym samym dyscyplinę służbową poprzez niewykonanie polecenia przełożonego na podstawie ustawy do wydawania poleceń policjantom tj. o czyn z art. 132 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji".
Po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego, orzeczeniem nr [...] z dnia [...] marca 2008 roku, Komendant Powiatowy Policji stwierdził, iż W.S. jest winny popełnienia zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego i odstąpił od jego ukarania.
W wyniku odwołania obwinionego Komendant Wojewódzki Policji orzeczeniem nr [...] z dnia [...] marca 2008 roku zaskarżone orzeczenie uchylił w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi l instancji. W uzasadnieniu stwierdził, iż za koniecznością uchylenia orzeczenia - nie wnikając w merytoryczną zasadność podnoszonych w odwołaniu zarzutów - przemawiają braki w należytym uzasadnieniu faktycznym oraz w materii prawnej zaskarżonego aktu co do kwestii przesłanek jakimi kierował się organ l instancji uznając winę obwinionego i odstępując od jego ukarania. Wskazał też na konieczność dochowania wymogów proceduralnych postępowania dyscyplinarnego.
W toku ponownego rozpoznania sprawy, postanowieniem nr [...] z dnia [...] maja 2008 roku, Komendant Powiatowy Policji z powołaniem się na art. 135e ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 2008 roku o Policji zmienił dotychczas stawiany aspirantowi W.S. zarzut. Jako obwinionemu zarzucił mu, że " w okresie od [...] marca 2006 roku do [...] sierpnia 2007 roku, prowadząc teczkę zagadnieniową "Przemoc domowa" dotyczącą przemocy w rodzinie G. nie realizował poleceń pisemnych sporządzonych w formie dekretacji na notatkach urzędowych, a także nie powiadomił przełożonego o okolicznościach utrudniających lub uniemożliwiających realizację tego polecenia, przez co naruszył dyscyplinę służbową poprzez niewykonanie polecenia przełożonego na podstawie ustawy do wydawania poleceń policjantom tj. o czyn z art. 132 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji z późniejszymi zmianami w zw. z § 13 pkt. 2 Zarządzenia nr 21 KGP z dnia 20 maja 1993 roku w sprawie funkcjonowania organizacji hierarchicznej w Policji".
Po ponownym przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 roku Komendant Powiatowy Policji, działając na podstawie art. 135j ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji, uznał winę W.S. w zakresie postawionego mu zmodyfikowanego zarzutu i odstąpił od jego ukarania. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ l instancji wskazał, iż przeprowadzone postępowanie dyscyplinarne wykazało, że obwiniony po otrzymaniu notatek urzędowych zawierających dekretacje przełożonego w postaci pisemnego polecenia wykonania określonej czynności do chwili ujawnienia tego przez wyznaczonego do kontroli funkcjonariusza nie zrealizował wyznaczonych mu zadań tj. nie sporządził Niebieskich Kart ( druk A ) ani nie powiadomił Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Organ wskazał, że wprawdzie obwiniony prowadząc jako dzielnicowy teczkę zagadnieniową "Przemoc domowa" wykonywał czynności zgodnie z obowiązującym wówczas "zarządzeniem nr 21 KGP z dnia 20 maja 1993 roku" ( tak w orzeczeniu w sytuacji gdy chodziło o Zarządzenia Komendanta Głównego Policji nr 21 z dnia 31 grudnia 2002 roku w sprawie sposobu przeprowadzania interwencji domowej wobec przemocy w rodzinie pod nazwą "Niebieskie karty"), to mimo tego zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, iż swym zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu. Postępowanie wykazało bowiem, iż doszło do sytuacji w której obwiniony jako podwładny otrzymał pisemne polecenie ( wydane na podstawie art. 58 w zw. z art. 28 ustawy o Policji ) wykonania określonego zadania i pozostawił je bez biegu. Będąc przekonany o słuszności swego postępowania obwiniony nie pytał bowiem zastępcy naczelnika jak ma rozumieć dekretacje na notatkach służbowych z których wynikało polecenie sporządzenia Niebieskiej Karty ( NK), nie powiadomił też przełożonego o fakcie niewykonania polecenia sporządzenia NK ani o nieskierowaniu wniosku do GKRPA, uznając, iż nie wystąpiły okoliczności w których musiałby powiadomić go o innej formie wykonania polecenia. Organ stwierdził, iż obwiniony będąc przekonany o niemożności wykonania polecenia służbowego lub o zmianie stanu faktycznego uzasadniającej modyfikację treści polecenia, w oparciu o przepis § 13 pkt 2 Zarządzenia nr 21 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 grudnia 1993 roku w sprawie funkcjonowania organizacji hierarchicznej w Policji powinien o tym niezwłocznie powiadomić przełożonego. Organ jednocześnie podkreślił, iż Policja jest organizacją hierarchiczną i nie jest możliwe sprawne zarządzanie nią w przypadku gdy jej funkcjonariusze modyfikować będą we własnym zakresie wydane im polecenia służbowe, nie informując o tym fakcie swych przełożonych. Mając jednak na uwadze, iż obwiniony podjął realizację czynności w inny sposób niż wynikało to z polecenia przełożonego oraz z uwagi na nieznaczny stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby, a także uwzględniając dotychczasowy przebieg jego służby oraz właściwości i warunki osobiste obwinionego, pozwalające na ocenę, iż będzie przestrzegał dyscypliny służbowej, na podstawie przepisu art. 135j ust. 1 pkt 2 i ust. 5 ustawy o Policji organ uznał za uzasadnione odstąpienie od wymierzenia mu kary.