Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg I. stwierdza nieważność § 2 ust. 2, § 3 ust.2-5, § 4 ust. 2, § 5 ust. 2 i § 6 zaskarżonej uchwały, II. określa, że zaskarżona uchwała w zakresie wymienionym w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.
Sentencja

Dnia 23 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant referent Marta Świetlik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 roku sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr XXXIII/176/2010 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg I. stwierdza nieważność § 2 ust. 2, § 3 ust.2-5, § 4 ust. 2, § 5 ust. 2 i § 6 zaskarżonej uchwały, II. określa, że zaskarżona uchwała w zakresie wymienionym w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/6

Rada Gminy w dniu [...] lutego 2010 r., podjęła uchwałę Nr XXXIII/176/2010 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg. W akcie tym uchwalono m.in. że:

- zajęcie pasa drogowego przez czas krótszy niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień (§ 2 ust. 2);

- roczne stawki opłat w wysokości określonej w ust. 1 obejmują pełny rok kalendarzowy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym (§ 3 ust. 2);

- za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznej stawki opłat jest obliczana proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym (§ 3 ust. 3);

- zajęcie pasa drogowego przez okres krótszy niż 1 miesiąc jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 miesiąc (§ 3 ust. 4);

- opłaty określone w ust. 1 nie mają zastosowania w przypadku umieszczania w pasie drogowym urządzeń sieci wodociągowych, kanalizacyjnych oraz ich przyłączy, urządzeń energetycznych i komunikacyjnych, których właścicielem jest Gmina (§ 3 ust. 5);

- zajęcie pasa drogowego przez okres krótszy niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień (§ 4 ust. 2);

- zajęcie pasa drogowego przez okres krótszy niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień (§ 5 ust. 2);

- za zajęcie pasa drogowego, o którym mowa w § 2 - 5, o powierzchni mniejszej niż 1m2 pobiera się opłatę jak za 1m2 (§ 6).

Powyższą uchwałę Rada podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) oraz art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.). Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa z 2010 r. Nr 21, poz. 367 i weszła w życie z dniem 16 kwietnia 2010 r.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Okręgowy, który zarzucił, iż § 2 ust. 2, § 3 ust. 2-5, § 4 ust. 2, § 5 ust. 2, § 6 tej uchwały istotnie narusza prawo - art. 40 ust. 3 i 8-10 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.) w związku z art. 7 i art. 94 Konstytucji RP z uwagi na przekroczenie przez Radę upoważnienia ustawowego, którego zakres określają ww. przepisy ustawy o drogach publicznych.

Wobec powyższego Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy z dnia [...] lutego 2010 r. Nr XXXIII/176/2010 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg - to jest § 2 ust. 2, § 3 ust. 2-5, § 4 ust. 2, § 5 ust. 2, § 6 ww. uchwały.

W uzasadnieniu skargi Prokurator podkreślił między innymi, iż z art. 40 ust. 8 ustawy o drogach publicznych wynika, iż Rada Gminy uprawniona była wyłącznie do określenia stawki opłat za zajęcie 1 m2 pasa drogowego dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego. Żaden przepis tej ustawy nie upoważnia natomiast Rady do ustalania sposobu obliczania opłaty. Tymczasem Rada Gminy czyni to w zaskarżonych przepisach uchwały. Zdaniem Prokuratora gdyby ustawodawca chciał upoważnić organy uchwałodawcze jednostek samorządu terytorialnego do wprowadzania zwolnień przedmiotowych czy też podmiotowych, to ustanowiłby normę kompetencyjną w tym zakresie. Ponadto należy mieć na uwadze, że opłaty za zajęcie pasa drogowego stanowią dochód gminy. Jednostki samorządu terytorialnego, realizując nałożone na nie zadanie publiczne, nie mogą rezygnować z przydzielonych im w drodze ustawy źródeł dochodu, ponieważ bez uzasadnionej przyczyny zmniejszałyby swoje możliwości realizacji zadań.

Strona 1/6