Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant referent stażysta Magdalena Komar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. sprawy ze sprzeciwu R.K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w całości nienależnie pobranego stypendium uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] maja 2018 r., nr [...] Starosta Powiatu, działając na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. d), art. 76 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1065 ze zm., dalej jako ustawa o promocji zatrudnienia) oraz art. 104 k.p.a., odmówił R.K. umorzenia w całości nienależnie pobranego stypendium w trakcie odbywania szkolenia za okres od [...] maja 2010 r. do [...] lipca 2010 r. w łącznej kwocie 1355,10 zł brutto.
Na skutek odwołania Wojewoda decyzją z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] uchylił w całości powyższą decyzję i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, iż materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowi art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia, zgodnie z którym starosta może odroczyć termin płatności lub rozłożyć na raty nienależnie pobrane świadczenie, zwrot refundacji oraz jednorazowo przyznanych środków w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust. 2 i 3, albo po zasięgnięciu opinii powiatowej rady rynku pracy umorzyć te należności w całości albo w części, jeżeli wystąpiła jedna z przesłanek:
1) w postępowaniu egzekucyjnym lub na podstawie innych okoliczności lub dokumentów stwierdzono, że osoba lub inny podmiot, które pobrały nienależne świadczenie, refundację lub otrzymały jednorazowo środki, o których mowa w art. 46 ust. 1, nie posiadają majątku, z którego można dochodzić należności;
2) dochodzenie należności mogłoby pozbawić osobę, która pobrała nienależne świadczenie lub otrzymała jednorazowo środki, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2, albo osobę pozostającą na jej utrzymaniu niezbędnych środków utrzymania;
3) osoba, która pobrała nienależne świadczenie lub otrzymała jednorazowo środki, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2, zmarła, nie pozostawiając majątku, z którego można dochodzić należności;
4) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty nienależnie pobranego, świadczenia, refundacji lub jednorazowo przyznanych środków, o których mowa w art. 46 ust. 1, przewyższającej wydatki egzekucyjne.
Następnie Wojewoda wyjaśnił, że z decyzji organu I instancji wynika, iż R.K. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie posiada zasobów pieniężnych, majątku ani nieruchomości. W związku z tym została spełniona, w ocenie Wojewody, przesłanka do umorzenia wskazana w art. 76 ust. 7 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia.
Dalej organ odwoławczy zauważył, że strona otrzymuje emeryturę w wysokości 2653,88 zł, jednak z uzyskanej kwoty organ rentowy przekazuje od czerwca 2017 r. na konto komornika sądowego potrącenia w kwocie 1937,72 zł na zaspokojenie alimentów bieżących w wysokości 329,52 zł oraz alimentów zaległych w wysokości 1608,20 zł. Ponadto po opłaceniu mieszkania 211,69 zł, leków 150 zł, prądu 122,04 zł i gazu 4,51 zł pozostaje kwota 227,92 zł, zaś zgodnie z założeniami przepisów ustawy o pomocy społecznej, kryterium dochodowe ustalone w oparciu o próg interwencji socjalnej, dla osoby samotnie gospodarującej wynosi 634 zł. Dlatego też w ocenie Wojewody dochodzenie należności pozbawi stronę niezbędnych środków utrzymania, co prowadzi do spełnienia także drugiej przesłanki z art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia.