Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewody w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek /spr./ Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant asystent sędziego Agnieszka Lasecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2009 r. sprawy ze skargi Z.S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia.

Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r., Nr 98 poz. 1071 ze zm.- dalej powoływanej jako: Kpa), Prezydent Miasta po rozpatrzeniu wniosku Z.S. z dnia [...] lutego 2009 r. odmówił mu wydania zaświadczenia stwierdzającego samodzielność lokalu mieszkalnego nr 1 w budynku przy [...].

Powołując się na treść art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali ( Dz. U. z 2000 r., Nr 80 poz. 903 ze zm.) oraz art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.) organ wskazał, iż lokal mieszkalny nr 1 nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa. Nie stanowi on mianowicie wydzielonego trwałymi ścianami w obrębie budynku zespołu izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

W zażaleniu wniesionym na powyższe postanowienie, Z.S. wywodził, iż wszystkie ściany okalające wydzielony lokal są ścianami trwałymi (murowanymi), a niewydanie przez organ zaświadczenia, jedynie w oparciu o "domniemane informacje" jest nieuzasadnione. Domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia i wydania zaświadczenia stwierdzającego samodzielność lokalu mieszkalnego nr 1.

Rozpoznając zażalenie Wojewoda, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 Kpa, postanowieniem z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta Miasta o odmowie wydania zaświadczenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, iż zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba, lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Nadto w skład samodzielnego lokalu mogą też wchodzić jako części składowe, pomieszczenia przynależne, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4). Wskazał , iż starosta przed wydaniem zaświadczenia o samodzielności lokalu dokonuje oceny czy dany lokal spełnia wymóg samodzielności, w oparciu o dokumentację, o której mowa w art. 2 ust. 5 ustawy o własności lokali. Wojewoda wyjaśnił również, iż w aktach rozpatrywanej sprawy znajduje się szkic i opis lokalu mieszkalnego nr 1 przedstawiający rzut piętra oraz pomieszczeń przynależnych, z którego wynika, iż lokal ten składa się z dwóch pokoi oraz łazienki. Do kuchni natomiast wchodzi się przez osobne wejście, bezpośrednio ze wspólnego korytarza, z której prowadzą drzwi do drugiej łazienki. Autor szkicu określił kuchnię i połączoną z nią łazienkę jako pomieszczenie przynależne. Pomieszczenia te nie są połączone otworem drzwiowym z pomieszczeniami wchodzącymi w skład lokalu mieszkalnego nr 1. Podkreślając, iż jest to stanowisko ugruntowane zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie, organ odwoławczy wskazał, że pomieszczenia pomocnicze mają ułatwiać bądź wręcz umożliwiać stały pobyt ludzi w pomieszczeniach mieszkalnych. Brak jest zdaniem organu podstaw by uznać, że pomieszczenia pomocnicze mogą znajdować się poza obrębem lokalu. Bowiem ustawodawca jedynie wobec pomieszczeń przynależnych zastrzegł możliwość posadowienia ich poza obrębem lokalu. Organ odwoławczy powołując się na powszechny charakter tego poglądu w orzecznictwie sądów oraz w piśmiennictwie, podkreślił, że lokale pomocnicze winny znajdować się w obrębie samodzielnego lokalu i być z nim połączone. Nie można uznać lokalu za samodzielny w sytuacji, gdy do korzystania z pomieszczeń pomocniczych konieczne jest bezpośrednie korzystanie z części wspólnych budynku. Wreszcie organ wskazał, iż w rozpatrywanej sprawie kuchnia stanowiąca pomieszczenie pomocnicze posiada osobne wejście i nie jest połączona z lokalem nr 1 otworem drzwiowym, a korzystanie z niej wymaga przejścia przez wspólną klatkę schodową. Mając na uwadze wskazane okoliczności faktyczne, organ wskazał, iż nie znalazł podstaw do uchylenia bądź zmiany zaskarżonego aktu.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda