Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Protokolant referent - stażysta Malwina Tomiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A.I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2011 r. A.I. wystąpiła do Prezydenta Miasta o przyznanie dodatku mieszkaniowego. We wniosku strona podała, że zamieszkuje w lokalu o powierzchni 32,82 m² i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. W okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku dochód wnioskodawczyni wyniósł 3.324 zł (1108 zł miesięcznie), zaś wydatki na lokal wyniosły 232,11 zł.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2011r. nr [...] Kierownik Oddziału Dodatków Mieszkaniowych w Wydziale Spraw Społecznych Urzędu Miasta, działając z upoważnienia Prezydenta Miasta, na podstawie art. 7 ust. 1 i 5 w związku z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) oraz rozporządzenia rady ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817 ze zm.), odmówił przyznania A.I. dodatku mieszkaniowego. Ustalona wysokość dodatku mieszkaniowego jest niższa niż 2% najniższej emerytury, w związku z czym stosownie do treści art. 7 ust. 6 ustawy o dodatkach mieszkaniowych nie mógł on zostać stronie przyznany.
Od powyższej decyzji A.I. wniosła odwołanie podnosząc, że rozstrzygnięcie to było niesprawiedliwe.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium przytoczyło przepisy regulujące zasady i tryb przyznawania dodatku mieszkaniowego oraz przedstawiło sposób wyliczenia tego świadczenia w niniejszej sprawie. Ze złożonej przez wnioskodawczynię deklaracji o dochodach wynikało, że za okres trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku dochody jej gospodarstwa domowego wyniosły 3.324 zł, co daje kwotę 1.108 zł miesięcznie, zaś potwierdzone przez zarządcę domu wydatki mieszkaniowe wyniosły 232,11 zł. Wydatki, jakie zgodnie z art. 6 ustawy o dodatkach mieszkaniowych ponosi osoba otrzymująca dodatek wynoszą 20% x 1108 zł (miesięczny dochód gospodarstwa domowego wnioskodawczyni), co daje kwotę 221,16 zł. Obliczony dodatek mieszkaniowy to różnica pomiędzy kwotą 232,11 zł (wydatki na mieszkanie) i kwotą 221,16 zł (wydatki ponoszone prze osobę otrzymująca dodatek), co stanowi kwotę10,95 zł. Obliczona w ten sposób kwota dodatku mieszkaniowego jest niższa od 2% kwoty najniższej emerytury tj. kwoty 14,56 zł (2% x 728,18 zł). W konsekwencji dodatek mieszkaniowy nie mógł zostać przyznany, gdyż zgodnie z art. 7 ust. 6 omawianej ustawy dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 2% najniższej emerytury w dniu wydania decyzji.
Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego A.I. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podnosząc, że jej zdaniem decyzja o odmowie przyznania dodatku mieszkaniowego, podobnie jak zaskarżona decyzja Kolegium nie są samodzielnymi rozstrzygnięciami organów administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.