Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Szumilas Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Protokolant st. sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2012 r. sprawy ze skargi R.Z. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r., nr IV/29/2007 w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy [...] I. stwierdza nieważność § 13 ust. 2 punktu 6 zaskarżonej uchwały, II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie określonym w punkcie I wyroku.
Rada Gminy w dniu [...] lutego 2007r. podjęła uchwałę Nr IV/29/2007 w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Jako podstawę prawną uchwały Rada wskazała art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w związku z art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.). W rozdziale VII regulaminu ( §§ 12 i 13 ) wskazane zostały obowiązki osób utrzymujących zwierzęta domowe. Zgodnie z § 13 ust. 2 pkt 6 regulaminu do obowiązków osób utrzymujących zwierzęta domowe należy, w odniesieniu do wszystkich zwierząt, niedopuszczanie do zakłócania ciszy i spokoju przez zwierzęta domowe, szczególnie w budynkach jednorodzinnych.
Uchwała opublikowana została w Dzienniku Urzędowym Województwa nr 26 poz. 425. Zmiana uchwały w zakresie dotyczącym rozdziału II regulaminu ogłoszona została w tymże dzienniku z 2008 r., nr 21, poz. 492.
W dniu [...] sierpnia 2012r. R.Z., działając na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wezwała Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa poprzez usunięcie z powyższej uchwały § 13 ust. 2 pkt 6.
W uzasadnieniu strona wskazała, że jest właścicielem posesji, na której trzymane są psy, a kwestionowany przepis nałożył na właścicieli utrzymujących zwierzęta domowe niezgodny z prawem obowiązek niedopuszczenia do zakłócania ciszy i spokoju przez zwierzęta domowe, szczególnie w budynkach wielorodzinnych. Zdaniem wzywającej, przepis ten został skierowany przeciwko naturalnej potrzebie zwierząt domowych, nakładając obowiązek niemożliwy do wykonania, a zagrożony sankcjami administracyjnymi i karnymi. Wprowadził też niedopuszczalne domniemanie, że to człowiek ponosi wyłączną winę za szczekanie psa.
Nadto, zdaniem wzywającej, nałożony na właścicieli zwierząt domowych obowiązek niedopuszczenia do zakłócenia ciszy i spokoju przez te zwierzęta narusza delegację ustawową zawartą w art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Wskazany przepis ustawy upoważnił radę gminy jedynie do nałożenia na osoby utrzymujące zwierzęta domowe obowiązków mających na celu ochronę przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi oraz przed zanieczyszczeniem terenów przeznaczonych do wspólnego użytku. Natomiast kwestia zachowania polegającego na uciążliwości tego rodzaju została już uregulowana w art. 51 § 1 Kodeksu wykroczeń, który to przepis zawiera również sankcję za stypizowane tam zachowanie w postaci kary grzywny, w związku z czym ponowne uregulowanie takiego zachowania w regulaminie przekracza nie tylko upoważnienie ustawowe, ale też jedną z zasad techniki prawodawczej wynikającej z § 118 i § 143 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej ( Dz. U. z 2002 r., Nr 100, poz. 908 ) stanowiącą, iż w aktach prawa miejscowego nie powtarza się przepisów ustawy upoważniającej ani innych ustaw. Kwestionowana regulacja narusza też Konstytucję przez konstruowanie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który nie jest dostatecznie poprawny, jasny i precyzyjny. Dla poparcia swego stanowiska powoływała się na wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie II SA/Po 669/2009 .