Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ul. [...] I. stwierdza nieważność § 2 pkt 4, § 2 pkt 6, § 2 pkt 7 zaskarżonej uchwały, II. w pozostałym zakresie skargę oddala.
W dniu 27 marca 2018 r. Rada Miasta podjęła - powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.- określanej dalej jako u.s.g.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.- określanej dalej jako u.p.z.p.) - uchwałę nr LXV.922.2018 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ul. [...] i ul. [...] (Dz. Urz. Woj. z 2018 r., poz. 871).
Wojewoda złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na powyższą uchwałę zarzucając jej naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 6 i 8 u.p.z.p. oraz § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. 2003 r. Nr 164, poz. 1587 - określanego dalej jako r.w.z.) polegające na uchybieniu przez organ uchwałodawczy zasadom sporządzenia planu miejscowego, a w szczególności: 1) błędne zdefiniowanie wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej oraz wskaźnika powierzchni zabudowy, 2) brak określenia szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym.
Na podstawie tak sformułowanych zarzutów organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej:
- § 2 pkt 4 określającego, iż przeznaczenie obowiązujące to przeznaczenie wraz z niezbędnym zagospodarowaniem oraz funkcjami i obiektami towarzyszącymi, odnoszące się do każdej nieruchomości i powierzchni całkowitej wszystkich obiektów istniejących i projektowanych położonych w jej granicach;
- § 2 pkt 6 wskazującego, iż wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej to parametr określony w procentach, będący ilorazem sumy wszystkich powierzchni terenów biologicznie czynnych położonych w granicach nieruchomości, do jej powierzchni;
- § 2 pkt 7 stanowiącego, iż wskaźnik powierzchni zabudowy to parametr określony w procentach, będący ilorazem sumy powierzchni zabudowy, liczonej na poziomie parteru w zewnętrznym obrysie murów wszystkich budynków położonych w granicach nieruchomości, do jej powierzchni;
- § 9 pkt 4 lit. a i b stanowiącego, iż nie określa się: a) szerokości frontu nowo wydzielonych działek, b) kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego.
Uzasadniając zarzuty dotyczące § 2 pkt 4, 6, 7 uchwały skarżący wskazał, iż zgodnie z art. 15 ust 2 pkt 6 u.p.z.p. określane w planie miejscowym parametry urbanistyczne powinny odnosić się do działki budowlanej, a nie jak to ustaliła rada gminy do nieruchomości. Pojęcie działki budowlanej zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 12 u.p.z.p. Nieruchomość natomiast może składać się z jednej lub kilku działek gruntu. Ponadto zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. 2018, poz. 1025 ze zm. - określane dalej jako k.c.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stąd - zdaniem Wojewody - przyjęte w uchwale odniesienie do pojęcia nieruchomości jest zbyt szerokie. Istotnego naruszenia art. 15 ust. 2 pkt 8 u.p.z.p. przez § 9 pkt 4 lit. a i b uchwały Wojewoda upatrywał natomiast w tym, iż dla terenów objętych zaskarżonym miejscowy planem nie ustalono szerokości frontu nowo wydzielonych działek oraz kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego minimalnej powierzchni i szerokości frontu działek, a odstąpienie od określenia obligatoryjnych elementów planu nie zostało uzasadnione przez organ.