Dnia 6 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas (spr.) Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia [...] r. nr XXV/235/12 w sprawie nadania statutu Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi [...] I. stwierdza nieważność § 10 ust. 4 pkt 2 statutu Samodzielnego Publicznego Szpitala [...], stanowiącego załącznik do uchwały Sejmiku Województwa z dnia [...] r. nr XXV/235/12 w sprawie nadania statutu Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi [...], II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.
Uchwałą Nr XXV/235/12 z dnia [...] czerwca 2012 roku, podjętą na podstawie przepisu art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku - O działalności leczniczej ( Dz.U. z 2012 roku, nr 112, poz. 654 ze zm.) w związku z art. 18 pkt 19 lit. f ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku O samorządzie województwa ( Dz.U. z 2001 roku nr 142, poz. 1590 ze zm.), Sejmik Województwa nadał statut Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi [...]. W stanowiącym załącznik do uchwały statucie, Sejmik określił cele i zadania Szpitala, jego organy, strukturę organizacyjną oraz prowadzoną przez Szpital formę gospodarki finansowej.
Powołując się na dyspozycję art. 82c ust. 1 ustawy - O samorządzie województwa oraz art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.), pismem z dnia [...] października 2012 roku skargę m.in. na wskazaną powyżej uchwałę - w części obejmującej § 10 ust. 4 pkt 2 statutu Szpitala - wniósł Wojewoda.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda wskazał, iż kwestię nadawania statutów podmiotom leczniczym niebędącym przedsiębiorcami reguluje przepis art. 42 ustawy o działalności leczniczej. W myśl ust. 1 tego przepisu ustrój podmiotu, a także inne sprawy dotyczące jego funkcjonowania nieuregulowane w ustawie określa statut. W statucie określa się m.in. organy i strukturę organizacyjną podmiotu, w tym zadania, czas trwania kadencji i okoliczności odwołania przed upływem kadencji członków rady społecznej, o której mowa w art. 48 ( art. 42 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy ).
Odnosząc się do § 10 ust. 4 pkt 2 statutu, na mocy którego przed upływem kadencji każdy członek rady społecznej może zostać odwołany przez Zarząd Województwa na wniosek przewodniczącego rady lub kierownika podmiotu leczniczego, Wojewoda uznał, iż Sejmik - nie precyzując okoliczności takiego odwołania- istotnie naruszył przepis art. 42 ust. 2 pkt 4 ustawy.
W ocenie organu nadzoru powinność określenia w statucie okoliczności odwołania członków rady społecznej oznacza konieczność wskazania, w jakich sytuacjach, bądź też jakie wydarzenie musi nastąpić, aby można było skutecznie odwołać członka rady społecznej przed upływem kadencji. Okoliczności te muszą być jednoznacznie wymienione w statucie podmiotu leczniczego, tak żeby nie budziły wątpliwości interpretacyjnych, ani nie stwarzały możliwości swobodnego decydowania o odwołaniu członka rady przez Zarząd Województwa. Skarżący zaznaczył, iż w kwestionowanym statucie określone zostały okoliczności odwołania przed upływem kadencji członka rady społecznej w przypadku, gdy odwołanie to ma nastąpić na wniosek członka rady. Powyższe może nastąpić w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, bądź zaistnienia ważnego powodu o charakterze osobistym. Sejmik Województwa nie określił natomiast okoliczności kiedy wniosek o odwołanie członka rady może nastąpić na wniosek przewodniczącego rady lub kierownika podmiotu leczniczego. W ocenie Wojewody nie można uznać, iż okolicznością odwołania członka rady społecznej jest samo złożenie wniosku przez przewodniczącego rady lub kierownika podmiotu leczniczego. Takie unormowanie powoduje, że przewodniczący rady społecznej lub kierownik podmiotu leczniczego mogą swobodnie decydować o okolicznościach odwołania członków rady. Tymczasem sformułowanie zawarte w arf. 42 ust. 2 ustawy o działalności leczniczej, iż "w statucie określa się" nie pozostawia organowi stanowiącemu żadnej dowolności w zakresie tworzenia prawa miejscowego w tym przedmiocie. Ponadto konsekwencją tak sformułowanego zapisu statutu jest to, że Sejmik Województwa przeniósł na wyżej wymienione podmioty swoją kompetencję w zakresie stanowienia o okolicznościach odwołania członków rady społecznej przed upływem kadencji.