Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody K. w przedmiocie pozwolenia na budowę
Tezy

O ile rozgraniczenie nieruchomości nie zostało dokonane i nie wiadomo w istocie rzeczy jak przebiegają granice działek, nie sposób przyjąć, iż inwestorzy wykazali prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane /art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ co jest niezbędne do realizacji zamierzonej inwestycji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2000 r. sprawy ze skargi Lidii i Antoniego T. na decyzję Wojewody K. z dnia 9 września 1998 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 31 lipca 1998 r. Burmistrz B. odmówił Lidii i Antoniemu T. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego wraz z adaptacją części na pomieszczenia handlowe parceli nr 178/6 położonej w B. przy ul. K. 5.

Organ I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 8 stycznia 1998 r. nałożono na inwestorów obowiązek usunięcia nieprawidłowości w złożonym projekcie budowlanym. Do dnia 30 czerwca 1998 r. przekazali oni jedynie ocenę stanu technicznego obiektu, ale nie usunęli rozbieżności pomiędzy zakresem planowanego remontu a granicami własności.

Odwołując się od powyższej decyzji do Wojewody K. Lidia i Antoni T. przedstawili przebieg dotychczasowego postępowania dotyczącego planowanej rozbudowy. M.in. inwestorzy wskazali, iż składając wniosek o pozwolenie na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego przedłożyli zgodę właścicieli działek sąsiednich na prowadzenie robót budowlanych w granicy. Jednakże w związku z uwagami właściciela działki nr 686/173 złożyli wniosek o rozgraniczenie. W postanowieniu z dnia 8 stycznia 1998 r. bezpodstawnie stwierdzono, że część remontu zaplanowano w obrębie własności Janiny i Bernarda L. tj. właścicieli wymienionej działki.

Decyzją z dnia 9 września 1998 r. Wojewoda K. utrzymał w mocy opisaną wyżej decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że postanowieniem z dnia 8 stycznia 1998 r. nałożono na inwestorów obowiązek usunięcia nieprawidłowości w przedłożonym projekcie z uwagi na interwencje właścicieli działek sąsiednich twierdzących, że fragment inwestycji zlokalizowano na ich własności oraz poddających w wątpliwość rzeczywisty przebieg granic. Wniosek o przedłużenie podanego w postanowieniu terminu inwestorzy złożyli już po jego upływie. Nadto do inwestora należy wykazanie się prawem do dysponowania nieruchomością.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Lidia i Antoni T. wnieśli o uchylenie decyzji organu odwoławczego.

Skarżący powołali, że wykazali się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Nadto wniosek o przedłużenie terminu, o którym mowa w zaskarżonej decyzji, złożyli w terminie.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie. Zdaniem tego organu nie zostały spełnione warunki konieczne do uzyskania pozwolenia, o które ubiegają się inwestorzy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Z przebiegu postępowania administracyjnego wynika że, postanowieniem z dnia 8 stycznia 1998 r. nałożono na inwestorów obowiązek usunięcia nieprawidłowości występujących w przedłożonym do zatwierdzenia projekcie, a w tym m.in. usunięcia rozbieżności pomiędzy zakresem planowanego remontu a granicami własności. Wyznaczono jednocześnie termin wykonania do 30 czerwca 1998 r.

Pismem z dnia 27 czerwca 1998 r. inwestorzy zwrócili się o przedłużenie tego terminu /data wpływu do organu administracji na dzień 29 czerwca 1998 r./. Słusznie podnoszą w tej sytuacji skarżący, że zarzut przekroczenia terminu jest bezpodstawny. Po dniu 30 czerwca 1998 r., jak wynika z akt sprawy toczyła się natomiast dalsza korespondencja dotycząca przedmiotowego wniosku.

Strona 1/2