Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych
Uzasadnienie strona 2/4

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan Ch. wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji jako wydanej z naruszeniem przepisów ustawy Prawo budowlane, art. 7, art. 77, art. 79 par. 2 i art. 107 par. 1-4 Kpa i art. 143 Kc. Wskazywał, że decyzja ta nie wyjaśnia, czy w domu stojącym na granicy można wysunąć dach poza obręb tej granicy, wskazywał, że wobec nie uczestniczenia sąsiada w oględzinach został pozbawiony możliwości zdawania mu pytań. Podnosił także bierna postawę organu prowadzącego postępowanie.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowana w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odpowiadając na podniesione w skardze zarzuty wyjaśnił, że odnośnie kwestii, że zaskarżona decyzja nie zawiera odpowiedzi na pytanie czy przy budynku stojącym przy granicy posesji sąsiada wolno wysunąć dach poza zewnętrzną ścianę budynku wyjaśnia się, że orzeczenie zawarte w sentencji zaskarżonej decyzji stanowi odpowiedź na to pytanie. Odnośnie zarzutu, że strona nie mogła skorzystać z treści art. 79 par. 2 Kpa stwierdza się, że zarzut ten jest nieuzasadniony ponieważ strona skarżąca uczestnicząca w oględzinach na których była również obecna strona przeciwna mogła zadawać pytania i składać wyjaśnienia.

Co do zarzutu, że organ odwoławczy nie postąpił zgodnie z art. 77 par 1 Kpa. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że zarzut ten jest nieprawdziwy gdyż po analizie akt uznano za stosowne przeprowadzenie oględzin, aby w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć całość materiału dowodowego. Jednocześnie podkreślono, że wydanie nakazu będącego w zgodzie z Polską Normą nie może być odebrane jako naruszenie interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.

Odnośnie podniesionej w skardze sprawy pominięcia wniosków dowodowych strony na etapie podejmowania rozstrzygnięcia, wskazano, że kwestia ta jest niezrozumiała dla organu wobec braku sprecyzowania tego zarzutu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga musiała odnieść skutek, albowiem większość jej zarzutów jest uzasadniona.

W punkcie wyjścia należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem. Z brzmienia art. 22 ust. 1 i 2 tej ustawy wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Strona 2/4