Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędziowie NSA Henryk Wach, Asesor WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant sekr. Ewa Olender, po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2004 r. przy udziale - sprawy ze skargi R. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie anulowania czynności materialno - technicznej zameldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzje Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę [...]zł ([...] zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] r. wydaną na wniosek G. K. działającej jako przedstawiciel ustawowy A. K. oraz S. K. Prezydent S. orzekł o anulowaniu czynności zameldowania R. K. na pobyt stały w S. przy ul. [...]. Zameldowanie R. K. nastąpiło na postawie wypełnionego zgłoszenia pobytu stałego złożonego w dniu [...].1999 r. opatrzonego pieczątką właściciela nieruchomości L. K.. Jednakże jak ustalono L. K. nie mógł potwierdzić uprawnień gdyż zmarł w dniu [...] r. Zatem do zameldowania dojść nie mogło bowiem R. K. nie uzyskał zgody wszystkich współwłaścicieli.
W odwołaniu R. K. domagał się uchylenia tej decyzji. Podniósł iż w dniu zameldowania był współwłaścicielem nieruchomości, co uprawnia go do zajęcia lokalu, a zgody na zamieszkanie udzieliła mu większość współwłaścicieli.
Uznał, że jako współwłaściciel jest uprawniony do posiadania i korzystania z przedmiotu współwłasność, a wymagana zgody wszystkich współwłaścicieli narusza jego prawo własności.
Decyzją z dnia [...] r. organ odwoławczy uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. W jej motywach podał, iż dla oceny uprawnień R. K. do przebywania w przedmiotowym mieszkaniu istotne znaczenie ma fakt czy zameldowanie nastąpiło za zgodą jego córki E. K. będącej najemcą tego mieszkania. Stwierdził że w przypadku dysponowania przez E. K. samoistnym uprawnieniem do przebywania w tym lokalu uprawnienie R. K. jako osoby bliskiej najemcy miałoby charakter pochodny, co winien rozważyć organ ponownie rozpoznając sprawę.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] wydaną na podstawie art. 104 k.p.a oraz art.. 47 ust. 2 w związku z art. 9 ust. 2 i art. 10 ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 o ewidencji ludności i dowodach osobistych ( Dz. U. z 1984 Nr 32 poz. 174 ze zm.). Prezydent S. ponownie orzekł o anulowaniu czynności zameldowania R. K. na pobyt stały w S. przy ulicy [...]. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podał, warunkami zameldowania są: pobyt w lokalu , w którym ma nastąpić zameldowanie oraz posiadanie uprawnienia do przebywania w tym lokalu. Muszą one wystąpić łącznie. Potwierdzenia pobytu dokonuje najemca lokalu lub właściciel ( zarządca budynku) lub wszyscy współwłaściciele w przypadku, gdy budynek stanowi współwłasność kilki osób. Ustalił, że nieruchomość należy do kilku współwłaścicieli i nie ma formalnie ustanowionego zarządcy. Uznał , że zgodnie z art. 199 k.c. zameldowanie jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd i do jej skuteczności potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli lub sądowe rozstrzygnięcie " tej kwestii". Organ odmówił uznania pochodnych uprawnień R. K. do przebywania w spornym mieszkaniu . Stwierdził, że nie przedłożył on wiarygodnego dokumentu potwierdzającego, iż najemcą tegoż lokalu była jego córka E. K., która również nie udowodniła okoliczności samoistnego dysponowania uprawnieniem do przebywania w tym lokalu. Zatem mimo, iż bezspornym jest fakt zameldowania w dacie zameldowania R. K. w lokalu przy ulicy [...] w S., zdaniem organu do zameldowania dojść nie mogło.