Sygn. akt 3 / II SA / Ka 437 / 02 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 marca 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Apollo (spr.) Sędziowie: NSA Henryk Wach WSA Małgorzata Jużków Protokolant: Joanna Spadek po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2004r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.
Sygn. akt 3 / II SA / Ka 437 / 02
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Sanitarny w W., w oparciu o art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Inspekcji Sanitarnej / tekst jednolity Dz. U. z 1998r. nr 90, poz. 575 ze zm. /, §1, § 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych / Dz.U. nr 65, poz. 294 ze zm. / orzekła o braku podstaw do rozpoznania u p. B. K. choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia narządu słuchu - wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych.
W uzasadnieniu tej decyzji wskazał, że B. K. w trakcie pracy w "A" w J. był narażony na działanie ponadnormatywnego hałasu. Jednak dwie placówki diagnostyczne w orzeczeniach lekarskich nie rozpoznały u pracownika zawodowego tła schorzenia narządu słuchu z powodu zbyt małego ubytku słuchu. Zatem brak było podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
W odwołaniu B. K. domagał się stwierdzenia u niego choroby zawodowej, której jedyną przyczyną była 32 - letnia praca w górnictwie w warunkach narażających go na utratę słuchu.
[...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia [...] r. odwołania nie uwzględnił i utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Uznał, że odwołujący się pracował w "B" S.A. - "C" ( dawniej "A" ), a w czasie wykonywania czynności zawodowych był narażony na ponadnormatywny hałas rzędu 82 - 92 dB. Jednak z uwagi na treść orzeczeń lekarskich placówek diagnostycznych, które wykluczyły istnienie choroby zawodowej uszkodzenia słuchu z powodu zbyt małego ubytku słuchu w uchu lepiej słyszącym nie było podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Bowiem ubytek słuchu nie osiągnął medycznego kryterium diagnostycznego, nie normowanego przepisami prawa, wynoszącego 30 dB.
W wyniku skargi wniesionej przez B. K. sprawę rozpoznał Naczelny Sąd Administracyjny i wyrokiem z dnia 28 marca 2001r. sygn. akt II SA / Ka 1312 / 99 uchylił zaskarżoną decyzję organu odwoławczego. Uznał, iż organ Inspekcji Sanitarnej akceptując w całości orzeczenia lekarski bezpodstawnie wprowadził do pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu dodatkowe kryterium, od spełnienia którego uzależnił możliwość wydania decyzji o stwierdzeniu tej choroby. Tymczasem uszkodzenie słuchu jest chorobą zawodową, gdy do zachorowania doszło w następstwie oddziaływania na narząd słuchu pracownika hałasu - czynnika szkodliwego w środowisku pracy. W przypadku p. K. te kryteria zostały spełnione. Natomiast nie było podstaw w przepisach prawa materialnego do wprowadzenia dodatkowego kryterium "stopnia ubytku słuchu" jako przesłanki stwierdzania chorób zawodowych.
Po ponownym rozpoznaniu odwołania [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że dla stwierdzenia choroby zawodowej niezbędnym jest ustalenie przez kompetentną placówkę diagnostyczną choroby ujętej w wykazie chorób zawodowych oraz wykazanie związku przyczynowego między środowiskiem pracy, a chorobą, tj. wykazanie, że narażenie na czynnik szkodliwy, który wywołał schorzenie miało miejsce w czasie i miejscu pracy.