Zarówno z art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, jak i innych hipotez art. 18 tej ustawy /w tym art. 18 ust. 7a/ wynika, że stroną postępowania o cofnięcie zezwolenia na sprzedaż alkoholu jest adresat decyzji, tj. przedsiębiorca; który wcześniej uzyskał zezwolenie i prowadził sprzedaż napojów alkoholowych. To, czy inne podmioty mają przymiot strony w takim postępowaniu można ustalić posługując się kategorią interesu prawnego, sformułowaną w art. 28 Kpa.
Naczelny. Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jana S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) z 24 lutego 1999 r. (...) w przedmiocie sprzedaży napojów alkoholowych - oddala skargę.
Decyzją z 7 stycznia 1999 r. (...) Burmistrz Miasta M. odmówił cofnięcia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w kawiarni przy ul. 3 Maja w prowadzonej przez Elżbietę Ł. i Marię S., wspólników spółki cywilnej "E". Organ pierwszej instancji powołał się na art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że z informacji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Kultury wynika, że nie wpłynęły żadne skargi dotyczące prowadzenia kawiarni przy MOK w M. Komenda Rejonowa Policji przesłała informację, że nie miała zgłoszeń i nie przeprowadzała interwencji w związku z zakłóceniem porządku publicznego w obrębie ww. kawiarni. 17 listopada 1998 r. przeprowadzono kontrolę w kawiarni i nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości. Komisja Prawna, Porządku i Ekologii Rady Miejskiej w M. na posiedzeniu z 22 grudnia 1998 r. wydała opinię utrzymującą sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w ww. kawiarni. Nie ma więc, zdaniem organu, przesłanek do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w tej kawiarni.
W odwołaniu Jan S. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez cofnięcie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w kawiarni przy ul. 3 Maja w M. i zakaz urządzania dyskotek po godz. 22 lub o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Zarzucił oparcie decyzji na nieprawdziwym słanie faktycznym: Dane Komendy Policji mijają się z prawdą, gdyż od lipca da września 1998 r. kilkanaście razy interweniowano telefonicznie w Komendzie w godzinach wieczornych o spowodowanie wyciszenia dyskoteki. Interwencje nie odniosły żadnego skutku. Ponadto, odwołujący się osobiście interweniował w tej sprawie u Komendanta Policji w M. Kontrola kawiarni z 17 listopada 1998 r. odbyła się bez udziału odwołującego się, gdy dyskoteka jeszcze nie rozpoczęła się. Dyskoteka kończy się o pierwszej w nocy. Rozbawiona i pijana młodzież rozchodzi się głośno i krzykliwie, zakłócając ciszę nocną. Dyskoteki odbywają się w nie wyciszonym lokalu, przy otwartych oknach, trzy razy w tygodniu. Odwołujący się stwierdził, że sprawa została rozpoznana jednostronnie. Podniósł, że w państwie prawa nie mogą być bezprawnie naruszane prawa obywatela.
Decyzją z 24 lutego 1999 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze (...) umorzyło postępowanie odwoławcze. Organ powołał się na art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa w związku z art. 28 i art. 105 par. 1 Kpa oraz art. 18 ust. 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że Jan S. nie posiada przymiotu strony, w rozumieniu art. 28 Kpa, w postępowaniu w sprawie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych Elżbiecie Ł. i Marii S. Nie posiada więc uprawnień do wniesienia odwołania.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan S. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i merytoryczne rozpoznanie sprawy: Przypomniał, że pismem z 23 lipca 1998 r. zwrócił się do Urzędu Miasta M. o wydanie zakazu urządzania dyskotek i zabaw w środy piątki soboty, w godzinach: od 20 do 1 w Domu Kultury w M. Dyskoteki odbywają się przy otwartych oknach i drzwiach, bez żadnego wyciszenia. Dom prywatny skarżącego położony jest w odległości 20 metrów od kawiarni. Podtrzymał twierdzenia o zakłócaniu ciszy nocnej przez pijaną młodzież. Urząd Miasta, pismem z 21 sierpnia 1998 r., załatwił podanie odmownie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (...) postanowieniem z 3 listopada 1998 r. nie orzekło o istocie sprawy, tj. o zakazie urządzania dyskotek po godz. 22 i zakłócania ciszy nocnej, tylko zajęło się sprawą koncesji na sprzedaż napojów alkoholowych.