Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Decyzją z dnia [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania P. B., na podstawie art. 76 ust. 1, ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2013r. poz. 674, ze. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Starosty w dniu [...], w sprawie zobowiązania P. B. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku za okres od dnia 26 października 2012r. do dnia 10 marca 2013r. w kwocie brutto: 2.887,80 zł w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Organ I instancji decyzją z dnia [...] zobowiązał P. B. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku za okres od dnia 26 października 2012r. do dnia 10 marca 2013r. w kwocie brutto: 2.887,80 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że strona uzyskała z dniem 26 października 2012r. status osoby bezrobotnej i prawo do zasiłku. W dniu 27 maja 2014r. zostały ujawnione nowe okoliczności, tj. do PUP wpłynęła decyzja z Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 22 maja 2014r, z której wynika, że od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 31 października 2012r. P. B. był zatrudniony u pracodawcy zagranicznego. W związku z powyższym decyzją Starosty z dnia 7 lipca 2014r. utracił status osoby bezrobotnej i prawo do zasiłku z dniem 26 października 2012r. z powodu podjęcia zatrudnienia. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w myśl postanowień art. 76 ust. 2 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zasiłek dla bezrobotnych za okres od dnia 26 października 2012r. do dnia 10 marca 2013r. został pobrany nienależnie.
Od powyższej decyzji P. B. złożył odwołanie, w którym potwierdził, iż był zatrudniony u pracodawcy zagranicznego. Okres zatrudnienia przedstawiony jest na podstawie dokumentu wystawionego przez urząd w Szwajcarii, jednak faktyczny przebieg zatrudnienia, tj. od 1 kwietnia 2012r. do 24 października 2012r. wynika ze świadectwa pracy wystawionego po wygaśnięciu stosunku pracy z pracodawcą zagranicznym. Do odwołania strona dołączyła kopię świadectwa pracy w języku niemieckim.
Utrzymując w mocy powyższą decyzję organ odwoławczy podniósł, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy osobą bezrobotną jest osoba, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2 lit. a-g lub lit. i, j, 1, lub cudzoziemiec - członek rodziny obywatela polskiego, niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej (...). Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy pojęcie "inna praca zarobkowa" oznacza wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych.
Według regulacji art. 71 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. a cytowanej ustawy prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni m.in. był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z zastrzeżeniem art. 104a-105; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni.