Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi E. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
Decyzją z [...] r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach po rozpatrzeniu odwołania E. G., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Kielce z dnia 2 października 2019 r., orzekającą o przyznaniu dodatku mieszkaniowego w wysokości 86,18 zł miesięcznie (w tym ryczałt za brak ciepłej wody w kwocie 3,81 zł) na okres od 1 października 2019 r. do 31 marca 2020 r.
W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że w odwołaniu od ww. decyzji organu I instancji, E. G. zakwestionowała kwotę przyznanego dodatku zarzucając naruszenie art. 3 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych poprzez błędne obliczenie miesięcznego dochodu członków gospodarstwa domowego oraz art. 6 ust. 4 tej ustawy poprzez zaniżenie wydatków na mieszkanie stanowiących podstawę przyznania dodatku. Wniosła o zweryfikowanie wyliczeń będących podstawą naliczenia dodatku i zmianę decyzji poprzez odpowiednie zwiększenie jego wysokości. Podniosła, że jedynym jej dochodem jest emerytura w kwocie 871,92 zł, a kwota wskazanego w decyzji dochodu jest znacznie zawyżona. Podniosła, że błędnie została przyjęta kwota wydatków na mieszkanie, która wynosi 288,93 zł.
Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym SKO powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych podniosło, że na gruncie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych należy przyjąć, iż określenie w tej ustawie "dochodu" jako "wszelkich przychodów" oznacza, że zaliczone są do niego wszystkie przysporzenia majątkowe (poza wyjątkami wymienionymi w ustawie), uzyskane faktycznie w okresie przyjmowanym do wyliczenia średniego dochodu. Za dochód należy uznać zatem wszystkie przychody finansowe uzyskane w okresie przyjmowanym do wyliczenia dodatku mieszkaniowego, które mogą być przeznaczone na pokrycie wydatków mieszkaniowych. Bez znaczenia pozostaje przy tym, za jaki okres ubiegającemu się o dodatek mieszkaniowy przysługiwały przychody faktycznie uzyskane (wypłacone) w trzech miesiącach poprzedzających złożenie wniosku. Istotne jest jedynie to, że świadczenia, bez względu na okres, za jaki przysługiwały, rzeczywiście zasiliły budżet gospodarstwa domowego wnioskodawcy.
W ocenie SKO, organ I instancji zasadnie zaliczył nadpłatę z tytułu rozliczenia kosztów centralnego ogrzewania (stwierdzoną za sezon grzewczy 2018/2019 w wysokości 396,53 zł) do dochodu strony w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy. Nadpłata nie została wymieniona w wykazie świadczeń podlegających wyłączeniu z dochodu, zawartym w art. 3 ust. 3 zd. drugie ustawy.
Organ zauważył, że przy wyliczeniu dodatku mieszkaniowego za poprzedni okres do 30 września 2019 r. przyjmowano zawyżone wydatki strony na opłaty za c.o., gdyż pobierana wówczas zaliczka była wyższa niż rzeczywiste koszty centralnego ogrzewania, co miało przełożenie na wyliczenie wysokości przyznanego świadczenia. W tej sytuacji zwrot nadpłaty z tytułu rozliczenia opłat za c.o. musi być potraktowany jako dochód w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy.