Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Karolina Chrapkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO) utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Decyzją z dnia 21.11.2018r. organ I instancji odmówił A. B. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem C. B. W uzasadnieniu wskazano na brak spełnienia wymogu z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28.11.2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017r. poz. 1952), zwanej dalej ustawą, ponieważ ustalony stopień niepełnosprawności C. B. datuje się od dnia 31 sierpnia 2015r., tj. od kiedy miał 67 lat.
Odwołanie od ww. decyzji wniósł A. B., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21.10.2014r. sygn. akt K 38/13.
SKO, utrzymując w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie, podkreśliło, że art. 17 ust. 1b ustawy uzależnia prawo do świadczenia pielęgnacyjnego od daty powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki (nie później niż do ukończenia przez nią 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia). Tymczasem, jak wynika z treści przedstawionego orzeczenia, niepełnosprawność u C. B. powstała w 2012r. - kiedy miał 64 lata, wobec czego - ze względu na bezwzględnie obowiązujący przepis art. 17 ust. 1b ustawy organy zobligowane były do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia. SKO nie kwestionowało przy tym faktu, że stan zdrowia ojca strony wiąże się z koniecznością sprawowania opieki przez inną osobę.
Odnosząc się do wniosku strony o uwzględnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego o uznaniu art. 17 ust. 1b ustawy za niezgodny z Konstytucją, organ wskazał, że poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy. Natomiast do dnia wydania decyzji ww. regulacja nie została zmieniona, a Kolegium jest zobowiązane do orzekania w oparciu o obowiązującą treść ustawy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na ww. decyzję SKO wniósł A. B., wskazując na bezzasadne wydanie tego rozstrzygnięcia na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy, którego niekonstytucyjność stwierdził Trybunał Konstytucyjny - wyrokiem z dnia 21.10.2014r. o sygn. akt K 38/13. Wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018r. poz. 1302 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego w sposób, który miał wpływ na wynik sprawy bądź przepisów postępowania w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).