Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia WSA Renata Detka, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi G. K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie ustalenia opłat dodatkowych za udostępnienie informacji publicznej oddala skargę.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] Znak: [...] Wojewoda na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zmianami), dalej u.s.g., stwierdził nieważność zarządzeń Wójta Gminy z dnia [...] Nr [...] i Nr [...] w sprawie ustalenia dodatkowej opłaty za udostępnienie informacji publicznej.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ wskazał, że zarządzeniami Nr [...] i [...] Wójt Gminy ustalił dodatkową opłatę za udostępnienie informacji publicznej w kwocie 950 zł oraz 1300 zł, uzasadniając to koniecznością przekształcenia informacji wskazanej we wniosku i związaną z tym konieczność odpłatnego powierzenia pracownikom Urzędu Gminy dodatkowych obowiązków wiązanych z udostępnianiem informacji publicznej. Działania takie stoją w sprzeczności z Zarządzeniem Nr 3/2010 r. z dnia 10 stycznia 2012 r. wydanym w oparciu o przepis art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz wyrażoną w art. 7 ust. 2 tej ustawy zasadą, iż dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny. Jeżeli natomiast w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, podmiot obowiązany do udostępnienia informacji ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom. Tymczasem ustalone w zarządzeniu opłaty nie zostały niczym w swojej wysokości uzasadnione, nie znajdują też oparcia we wykazanych kosztach potencjalnie ponoszonych dla przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku. Tym samym postąpiono sprzecznie z prawem, a nadto jak wynika z wyroku NSA z dnia 11 października 2002 w spawie II SA 812/00, prawidłowa realizacja zasady bezpłatnego dostępu do informacji publicznej oznacza, że opłaty za jej udostępnienie mogą być pobierane wyłącznie w konkretnych wypadkach za koszty utrwalenia dokumentacji. Nie mogą w związku z tym opłaty stanowić koszty związane z powierzeniem pracownikowi gminy dodatkowych obowiązków, przekraczających zakres czynności służbowych, które nie są uzasadnione finansowo.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze Gmina zarzuciła naruszenie art. 91 ust. 1 u.s.g. poprzez błędne jego zastosowanie, skutkujące uznaniem, że zarządzenia nr 61 i 62 jako sprzeczne z prawem są nieważne oraz naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U,. nr 112, poz. 1198 ze zmianami) dalej u.d.i.p. poprzez jego błędną wykładnię, skutkującą przyjęciem, że ustalone w zarządzeniach opłaty nie zostały niczym uzasadnione i nie znajdują oparcia we wskazanych kosztach potencjalnie ponoszonych dla przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, a nadto stoją w sprzeczności z zarządzeniem Nr 3/2010, w sytuacji, gdy zarządzenia te odpowiadają prawu, albowiem każdorazowo potrzeba odpłatnego powierzenia pracownikowi dodatkowych zadań, przekraczających zakres ich czynności służbowych w celu opracowania i przygotowania wnioskowanej informacji publicznej w formie gotowej do udostępnienia uzasadnia w dostateczny sposób i nie pozostaje w sprzeczności z zarządzeniem z dnia 10 stycznia 2012, ponieważ reguluje kwestie dodatkowych kosztów, nieobjętych zarządzeniem nr 3/2012.