Sygnatura akt: II SA/Ke 176/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 11 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka (spr.), Sędziowie: Sędzia NSA Anna Żak, Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant: Ref. stażysta Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2006 r. sprawy ze skargi Platformy Obywatelskiej - Zarząd w Powiecie Starachowickim na uchwałę Rady Miejskiej w Starachowicach z dnia 22 grudnia 2003 r. numer X/7/03 w przedmiocie : rozpatrzenia protestu do projektu planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach uchwałą
Nr X/7/03 z dnia 22 grudnia 2003 r. Rada Miejska w Starachowicach, po rozpatrzeniu protestu Platformy Obywatelskiej Zarządu Powiatu Starachowickiego z siedzibą w Starachowicach, wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu C-7 Łąki na obszarze miasta Starachowice w obrębie ulic Kardynała Wyszyńskiego, Bocznej i doliny Rzeki Kamiennej - protest ten odrzuciła.
W uzasadnieniu uchwały Rada podniosła, że uwzględniając między innymi protest Platformy Obywatelskiej Zarządu Powiatu Starachowickiego złożony dnia 23.VII.2003 r. do pierwszego wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu, w którym oprotestowano możliwość powstania na omawianym obszarze hipermarketu, Prezydent Miasta uwzględnił protest poprzez ograniczenie na tym terenie lokalizacji obiektów handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 2000 m-, a równocześnie w celu dostosowania wielkości inwestycji do możliwości inwestorów lokalnych wprowadzono podział obszaru 1 U Ch,g,t,r,kt,ks,a,rz na trzy mniejsze obszary z dopuszczeniem pozostawionych funkcji komercyjnych o charakterze ogólnomiejskim i centrotwórczym. Rezygnacja z jednego obszaru umożliwiającego w pierwszej wersji planu realizację na obszarze ok. 6 ha wielkopowierzchniowego hipermarketu na rzecz podziału na trzy mniejsze obszary z ograniczeniem w każdym z nich powierzchni sprzedaży obiektów handlowych do 2 000 m- nie może być traktowana jako formalny wybieg warsztatowy w procedurze planistycznej. Wg definicji zawartej w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym powierzchnia sprzedaży to część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno użytkową, przeznaczona do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów, bez wliczania do niej powierzchni usług gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp. Również ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w art. 10 ust. 1 pkt 1 posługuje się pojęciem "tereny, które mogą być przeznaczone pod budowę obiektów handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 2 000 m-". Oznacza to brak możliwości łączenia w jeden duży obiekt, mnożąc powierzchnię sprzedażową ograniczoną do 2000 m-, ponieważ zapis dotyczy obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową.
Zapisany w planie miejscowym program komercyjnych usług ogólnomiejskich z ograniczeniem powierzchni sprzedaży obiektów handlowych do 2 000 m- nie jest przedmiotem żadnych ograniczeń wynikających z przepisów szczególnych. Nie wymaga też sporządzania prognozy, o której mowa w art. 10 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Zmiana projektu planu nie jest formalnym zabiegiem w celu uniknięcia sporządzenia prognozy, o czym mowa w proteście, lecz próbą zmiany jakościowej ustaleń planu, mającej ograniczyć na tym terenie dominację silnego inwestora zagranicznego na rzecz drobniejszych inwestorów - w tym podmiotów lokalnych. Pozostawienie szerokiego wachlarza dopuszczalnych funkcji ma służyć ofercie realizacji na tym obszarze innych funkcji ogólnomiejskich, np. z zakresu turystyki, sportu i rekreacji, administracji a także rzemiosła.