Sygnatura akt: II SA/Ke 180/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka, Asesor WSA Jacek Kuza, Protokolant: Referent stażysta Katarzyna Mrozicka - Bąbel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak [..] w przedmiocie :zasiłku celowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa po rozpoznaniu odwołania A. C. od decyzji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K. z dnia [...] w sprawie odmowy przyznania pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego w kwocie 95 zł miesięcznie na zakup biletów MZK przez okres 3 miesięcy utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ II Instancji wskazał iż A. C. podaniem z dnia 21 listopada 2003r. zwrócił się o udzielenie realnej pomocy społecznej poprzez przyznanie zasiłku okresowego w kwocie po 461 zł na okres co najmniej pół roku, zasiłku celowego przez okres co najmniej 3 miesięcy po 95 złotych na zakup biletów MZK w ilości 50 sztuk miesięcznie, zasiłku celowego w kwocie 55 zł na opłacenie części rachunku za energię elektryczną oraz pomoc rzeczową w postaci bielizny pościelowej a także paczki żywnościowej w związku ze świętami Bożego Narodzenia. Oświadczył, że oprócz świadczeń z MOPR w K. nie posiada żadnych dochodów ani pomocy materialnej. Od 1996r. jest bezrobotny.
Organ I instancji przyznał A. C. zasiłek okresowy na okres od listopada do grudnia 2003r. w kwocie po 250 złotych miesięcznie z przeznaczeniem na zakup żywności i opłacenie energii elektrycznej, zasiłek celowy w formie rzeczowej w postaci kompletu bielizny pościelowej oraz męskiej o wartości 86,84 zł. Nadto wcześniejszą decyzją na wniosek z dnia 24 października 2003r. przyznano A. C. zasiłek celowy w wysokości 150 złotych. Natomiast zaskarżoną decyzję organ I instancji odmówił przyznania zasiłku celowego w kwocie po 95 złotych miesięcznie na zakup biletów MZK na okres trzech miesięcy wskazując , iż odmowa podyktowana jest bardzo ograniczonymi środkami na zadania własne.
W odwołaniu od decyzji Dyrektora MOPR A.C. zarzucił, iż odmowa przyznania mu pomocy na zakup biletów jest cyniczną i barbarzyńską szykaną i wykorzystaniem przewagi instytucjonalnej. Świadczenie na zakup biletów jest bezkosztowne ponieważ komunikacja miejska jest instytucją dotowaną przez Radę Miejską w K. a mimo to zmusza się go do pokonywania rowerem od 8 do 24 km w celu spożycia obiadu, zaopatrzenia się w chleb i składania wizyt w biurach MOPR i PUP. Mimo, że komunikacja miejska jest instytucją dobra publicznego jemu odmawia się prawa do korzystania z tego dobra podczas , gdy działacze samorządowi K. jeżdżą luksusowymi limuzynami. W odwołaniu skarżący domagał się rozpoznania go na rozprawie administracyjnej, aby mógł zaprosić na nią przedstawicieli władz i mediów oraz aby przesłuchać na niej Prezydenta i Dyrektora MOPR w K..
Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, iż decyzja organu I instancji prawa nie narusza. A. C. spełnia wynikające z art. 4 ustawy oz 29 listopada 1990r.
o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998r. Nr 64 poz. 414 ze zm.) kryteria kwalifikujące do pieniężnej pomocy i niewątpliwie jego sytuacja materialna jest trudna skoro od 1996r. jest bezrobotny, obecnie bez prawa do zasiłku i nie posiada żadnych własnych dochodów. Dlatego też organ I instancji comiesięcznie od kilku lat świadczy mu pomoc w niezbędnym zakresie zgodnie z posiadanymi możliwościami. Od uznania organu ds. pomocy społecznej zależy , czy przyzna świadczenie na zaspokojenie wszystkich wnoszonych przez stronę potrzeb czy też, nie dysponując odpowiednimi środkami finansowymi ograniczy udzielenie wsparcia do najbardziej koniecznej i niezbędnej pomocy bytowej. Zgodnie bowiem z art. 2 ust 4 ustawy o pomocy społecznej potrzeby osoby i rodziny korzystającej z pomocy powinny być uwzględniane, jeżeli odpowiadają nie tylko celom ale i możliwościom pomocy społecznej. Każdorazowo wysokość świadczeń o charakterze uznaniowym uzależniona jest przede wszystkim od wielkości środków, jakimi dysponuje organ I instancji. MOPR w K. nie jest w stanie zaspokoić wszystkich zgłaszanych przez A. C. potrzeb mimo iż niewątpliwie odwołującemu trudno jest się poruszać się po mieście pieszo lub na rowerze. To wyłącznie z powodu niedostatku środków organ do spraw pomocy społecznej nie jest w stanie spełnić oczekiwania strony w tym zakresie. Jak wynika to ze sprawozdania organu I instancji , oprócz zasiłków pieniężnych odwołujący otrzymał także pomoc rzeczową.