Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Zielińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 maja 2011 roku sprawy ze skargi E.S. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania z pobytu stałego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Decyzją z dnia [...], znak: [...] Wojewoda , po rozpatrzeniu odwołania E. S. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy P. z dnia [...] znak: [...] o odmowie wymeldowania N. S. z pobytu stałego z lokalu położonego w miejscowości T. nr 30, na podstawie art. 15 ust. 2, art. 50 ust. 3 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz art. 138 § 1 pkt. 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy ustalił, że w dniu 13 sierpnia 2010r. do Urzędu Miasta i Gminy w P. wpłynął wniosek E. S. o wymeldowanie N. S. z pobytu stałego z lokalu położonego w T. nr 30, umotywowany faktem, iż ww. nie przebywa w tymże lokalu.
Dalej Wojewoda wskazał, że zebrany w toczącym się postępowaniu administracyjnym materiał dowodowy wykazał wprawdzie, iż N. S. w spornym lokalu obecnie nie zamieszkuje ale opuszczenie miejsca stałego zameldowania nie było dobrowolne, lecz spowodowane było biciem i maltretowaniem jej przez wnioskodawcę oraz obawą o życie swoje i dziecka. Podał, że N. S. nie mając nikogo bliskiego w kraju wraz z synem znalazła schronienie w Hotelu Specjalistycznym Ośrodka Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w K., a obecnie zamieszkuje w lokalu socjalnym w P. przy ulicy Z. 33, gdzie zameldowana jest na pobyt czasowy. N. S. podczas przesłuchania zeznała, że opuszczając miejsce stałego zameldowania nie zabrała swoich i syna rzeczy osobistych.
Na koniec organ dodał, że przesłuchany w sprawie kurator sądowy podał, że powodem opuszczenia lokalu przez N.S. był konflikt rodzinny między małżonkami.
W skardze na powyższą decyzję E. S. zarzucił: naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych w zw. z art. 107 kpa, przez uznanie, iż N. S. nie opuściła dobrowolnie zajmowanego lokalu, w sytuacji, gdy już pobieżna analiza materiału dowodowego zawartego w szczególności w sprawie III Nsm 152/09 Sądu Rejonowego pozwala stwierdzić, iż wyprowadziła się ona dobrowolnie, albowiem chciała uciec na Ukrainę, co potwierdził Sąd, wydając postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, przez ustanowienie zakazu opuszczania przez nią terytorium Polski i wyjazdu na Ukrainę z małoletnim synem . Skarżący zaprzeczył, aby znęcał się nad N.S., gdyż niejednokrotnie pracował zarobkowo za granicą i nawet do 6 miesięcy nie było go w domu. Ponadto zarzucił, że organ II instancji w ogóle nie ustosunkował do dokumentów załączonych do akt ani nie zapoznał się z aktami sprawy III Nsm 152/09. Zaznaczył, że wszystkie postępowania sądowe wytoczone przez Nadię S. miały na celu umożliwienie jej wyjazdu za granicę.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Niniejsza sprawa dotyczy wymeldowania z lokalu na pobyt stały. Organy odmówiły wymeldowania uczestniczki N. S. wskazując, że stan faktyczny sprawy pozwala na stwierdzenie, że opuszczenie przez nią lokalu położonego w T. nr 30 nie miało charakteru dobrowolnego, gdyż było to spowodowane znęcaniem się nad nią przez skarżącego E.S.