Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal,, Asesor WSA Jacek Kuza, Protokolant Asystent sędziego Dorota Pawlicka, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi A. S. na zarządzenie Wójta Gminy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie powierzenia obowiązków dyrektora szkoły I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata R.B. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych, w tym VAT 52,80 (pięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Zarządzeniem nr [...] z dnia [...] wydanym na podstawie art. 36a pkt 4a ustawy z dnia 7 września 1999r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) Wójt Gminy powierzył J. K. obowiązki Dyrektora Szkoły Podstawowej na okres od 1.09.2005r. do 28.02.2006r.
Pismem z dnia 10 stycznia 2006r. A. S. będący nauczycielem Szkoły Podstawowej, z którym J. K. rozwiązała w dniu 27.10.2005r. stosunek pracy - wezwał Wójta Gminy do usunięcia naruszenia prawa dokonanego powyższym zarządzeniem. Wezwanie nie zostało uwzględnione o czym poinformowano A.S. pismem z dnia 11 stycznia 2006r.
W dniu 30 stycznia 2006r. A. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na zarządzenie Wójta Gminy nr [...] z dnia [...]. Skarżący zarzucił organowi prowadzącemu szkołę naruszenie art. 36a pkt 4a ustawy o systemie oświaty, zgodnie z którym organ prowadzący może powierzyć pełnienie obowiązków dyrektora nauczycielowi z danej szkoły stwierdzając, że J. K. nigdy nie była nauczycielem Szkoły Podstawowej.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że z dniem 31 sierpnia 2005r. rozwiązano Zespół Placówek Oświatowych w skład którego wchodziło gimnazjum oraz szkoła podstawowa. W wyniku rozwiązania zespołu powstały dwie niezależnie działające placówki oświatowe: szkoła podstawowa oraz gimnazjum. J. K. zaskarżonym zarządzeniem powierzono stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora szkoły podstawowej, a po przeprowadzeniu konkursu J. K. została powierzona funkcja dyrektora tej szkoły na okres od dnia 9 lutego 2006r. do dnia 8 lutego 2011r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Kwestię legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej reguluje art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 cytowana dalej jako u.s.g.) stanowiąc, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, o których wyżej mowa, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć taki akt administracyjny do sądu administracyjnego.
Wymogi formalne do wniesienia skargi w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. zostały spełnione albowiem skarga A. S. została poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia jak również powierzenie obowiązków dyrektora szkoły należy do spraw z zakresu administracji publicznej (tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30.06.2004r. OSK 439/04 OwSS 2005/3/69).
Skarga złożona w trybie powyższego przepisu nie ma charakteru actio popularis, zatem do jej wniesienia nie legitymuje ani sprzeczność z prawem zaskarżonej uchwały (zarządzenia), ani też stan zagrożenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia (por. wyrok NSA z dnia 1 marca 2005 r. w spr. OSK 1437/2004, Wokanda 2005 r. Nr 7-8, str. 69; St. Prutis "Ochrona samodzielności gminy jako jednostki samorządu terytorialnego", Wyd. NSA 2005, str. 367). Badanie czy podmiot wnoszący do sądu administracyjnego skargę na uchwałę lub zarządzenie organu gminy dotyczące sprawy z zakresu administracji publicznej jest do tego uprawniony następuje wyłącznie w kontekście przesłanek określonych w powołanym art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Skarżący musi wykazać się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi, nie w przyszłości, naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia.