Sygnatura akt: II SA/Ke 200/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 13 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant: Referent stażysta Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A.K. na decyzję Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] 2003 r. Dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.-Z., na podstawie art. 2, 2a,3 pkt 1,5 i 8, art. 4 ust. 1, art. 10 ust 1 pkt 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 38 oraz art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, przyznał A. K. świadczenie w formie zasiłku celowego na "wszystko" tj. zakup odzieży, żywności i pokrycie kosztów związanych z wymianą dowodu osobistego w wysokości 230,67 zł.
W uzasadnieniu podał, że z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego i zgromadzonych dokumentów wynika, że A. K. znajduje się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej z powodu bezrobocia, ubóstwa i rodziny niepełnej. Spełnia również przesłankę kryterium dochodowego określonego w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Biorąc to pod uwagę organ przyznał pomoc we wskazanej wyżej wysokości.
Rozpoznając odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia wniesione przez A. K., Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] 2004 r., utrzymało je w mocy.
Organ odwoławczy ustalił, że wnioskodawca jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Mieszka i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z synem, który obecnie odbywa staż absolwencki i pobiera wynagrodzenie z PUP w wysokości 450,54 zł. miesięcznie. W tak ustalonym stanie faktycznym organ II instancji uznał, że wnioskodawca spełnia wszelkie kryteria do uzyskania bezzwrotnego świadczenia z pomocy społecznej podkreślając jednocześnie, że zasiłki celowe są uznaniową formą tej pomocy co oznacza, że ustawodawca w przepisach nie określił wysokości tych zasiłków ani kryteriów ustalania tej wysokości, pozostawiając te kwestie uznaniu organu do spraw pomocy społecznej. W związku z wysokim stopniem bezrobocia i stale pogarszającą się sytuacją finansową wielu osób i rodzin, przy jednoczesnym niedostatku środków na pomoc społeczną, organy do spraw pomocy społecznej wprowadzają ograniczenia przede wszystkim w zakresie rozmiaru przyznawanych świadczeń. Wiadomo bowiem, że gmina nie może wydać więcej niż posiada, a organ winien udzielić pomocy wszędzie tam, gdzie jest ona niezbędna.
Jak ustalił dalej organ odwoławczy, w miesiącu grudniu 2003 r. Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w B.-Z. dysponował na zasiłki celowe kwotą 22.400 zł., z której przyznał pomoc dla 217 rodzin, średnio po 103 zł. Najniższy zasiłek wynosił 40 zł., najwyższy 230,67 zł. i przyznany został A. K.. Tym samym organ pierwszej instancji nie przekroczył granic uznania administracyjnego.
Skargę od powyższego rozstrzygnięcia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył A. K. zarzucając, że tak małe kwoty nie wystarczają na miesięczne utrzymanie rodziny i wydatki. Zaznaczył, że syn studiuje zaocznie, a miesięczny koszt studiów to około 400 zł.
W ocenie skarżącego wydając zaskarżoną decyzję naruszono Konstytucję RP ("od preambuły przez rozdział I i II - tj. do art. 86") oraz:
1. Kodeks Karny
- Rozdział XVI- art. 118 § 1, art. 119 - cały, art. 120 - przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości
- Rozdział XIX art. 148 - 162 - przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu