Sygnatura akt: II SA/Ke 248/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 11 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Chobian, Asesor WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant: Referent stażysta Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się orzeczenia.
Decyzją z dnia [...] Wójt Gminy odmówił S. O. przyznania pomocy w formie zasiłku stałego wyrównawczego za okres od 1 stycznia do 31 lipca 2003 r. oraz pozostałej części świadczenia wypłacanego w czasie pobytu w areszcie śledczym.
W uzasadnieniu tej decyzji organ stwierdził, że ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej w art. 6 określa, że w razie stwierdzenia marnotrawstwa przyznanych świadczeń lub własnych zasobów materialnych, osoba spełniająca kryteria do otrzymania pomocy społecznej może ich nie otrzymać, bądź mieć je ograniczone do niezbędnego minimum. Ponieważ S. O., który spełnia kryteria do otrzymania stałego zasiłku wyrównawczego, jest uzależniony od alkoholu i marnotrawił własne zasoby materialne oraz wydatkował przyznawane mu środki z pomocy społecznej niezgodnie z przeznaczeniem, organ postanowił ograniczyć pomoc dla niego do niezbędnego minimum oraz udzielać mu jej jedynie w formie świadczeń rzeczowych. Mimo takiej konstatacji organ stwierdził w uzasadnieniu, że od daty złożenia przez S. O. wniosku o przyznanie stałego zasiłku wyrównawczego wraz z niezbędną dokumentacją, ( tj. od dnia 1 sierpnia 2003 r.) taka pomoc została mu przyznana w wysokości 30 % świadczenia, a to z racji przebywania przez stronę w areszcie śledczym. Odnośnie pozostałej części świadczenia organ stwierdził, że nie mógł jej przyznać, ponieważ może być ona przeznaczona tylko na opłaty mieszkaniowe, których S. O. albo nie uiszcza, bo robi to jego żona-współwłaścicielka mieszkania, albo nie musi uiszczać, bo nie ma w mieszkaniu ani energii elektrycznej, ani gazu.
Decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną przez S. O. decyzję organu I instancji.
Odpowiadając na zarzuty odwołania SKO stwierdziło, że zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej, świadczenia pieniężne z pomocy społecznej wypłaca się za okres miesiąca kalendarzowego, począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek wraz z wymaganą dokumentacją, bez względu na datę od jakiej datuje się niepełnosprawność, wskazaną w orzeczeniu stwierdzającym stopień niepełnosprawności. Ponieważ tę dokumentację, tj. orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 6 sierpnia 2003 r. wraz z wnioskiem o udzielenie zasiłku, S. O. złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. ,w dniu 20 sierpnia 2003r.- nie było możliwości przyznania mu tego zasiłku za okres przed sierpniem 2003 r. zwłaszcza, że przed sierpniem 2003 r. S. O. w ogóle nie dysponował orzeczeniem o stopniu jego niepełnosprawności. SKO zauważyło również, że zasiłek pobierany przez stronę w okresie pobytu w zakładzie karnym mógł wynosić tylko 30 % świadczenia, o czym stanowi art. 28 ustawy o pomocy społecznej.
W skardze na tę decyzję S.O. domagał się wypłaty w całości zasiłku stałego wyrównawczego za okres od miesiąca marca 2002 r. oraz wyrównania zaległości w wypłacie tego zasiłku za okres od 1 stycznia do 31 lipca 2003 r. Skarżący podniósł, że już w dniu 12 marca 2002 r. uzyskał orzeczeniu o zaliczeniu go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności co "było uzgadniane z Ośrodkiem Pomocy Społecznej przy Urzędzie Gminy w S.". Ponadto wyraził pogląd, że zasiłek powinien być wypłacany od dnia wystąpienia do komisji lekarskiej, a nie od dnia doręczenia orzeczenia do Ośrodka Pomocy Społecznej.