Sygnatura akt: II SA/Ke 330/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant: Ref. staż. Dorota Pawlicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. numer [...] w przedmiocie : odmowy przyznania prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K., na podstawie art. 4, 5, 6, 8, art. 29 ust. 1, art. 32, 47 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych odmówił przyznania W.S. prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka podnosząc w uzasadnieniu, że nie spełnia ona wymogów art. 60 ust. 2 ustawy, albowiem pozostaje w związku małżeńskim i do dnia jej wejścia w życie otrzymywała alimenty bezpośrednio od zobowiązanego.
Rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji wniesione przez W. S., Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygniecie decyzją z dnia [...]
Organ II instancji podniósł, że definicję osoby samotnie wychowującej dziecko zawiera treść art. 3 pkt 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych i skarżąca jej nie odpowiada, albowiem pozostaje w związku małżeńskim. Nie może jej zatem przysługiwać dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka przewidziany w art. 12 ust. 1 ustawy. Nie spełniona została także dyspozycja art. 60 ust.2 przewidująca, że osoba pozostająca w związku małżeńskim otrzymująca na dzieci do dnia wejścia w życie ustawy świadczenia z funduszu alimentacyjnego, nabywa prawo do dodatku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 przez okres jednego roku, jeżeli spełnia warunki określone w ustawie. Ponieważ W. S. nie pobierała alimentów na dziecko z funduszu alimentacyjnego, ale bezpośrednio od ojca dziecka, decyzja o nieprzyznaniu jej prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy jest zasadna.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła W. S. zarzucając, że wprawdzie jest mężatką, ale od kilku lat dziecko wychowuje samotnie, pozostając z mężem w faktycznej separacji. Nieprzyznanie jej dodatku uważa za krzywdzące, gdyż stawia ją w gorszej sytuacji aniżeli osobę wychowującą dziecko wspólnie z jego ojcem, ale pozostającą w stanie wolnym.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podnosząc argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył , co następuje :
Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.
Sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji sprawowana jest w granicach sprawy, przy czym sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną ( art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ).
Dokonując tak rozumianej oceny zaskarżonego orzeczenia podnieść w pierwszym rzędzie należy, że prawidłowo organy obu instancji przyjęły, że sytuacja skarżącej nie odpowiada warunkom określonym w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz.U. nr 228, poz. 2255 ze zm.) dla przyznania prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania w postępowaniu administracyjnym. Dodatek ten można było przyznać osobie samotnie wychowującej dziecko, przy czym definicja takiej osoby zawarta została w art. 3 pkt 17 ustawy, którego brzmienie przytoczył już organ II instancji. Nie ulega przy tym wątpliwości, że w świetle tego przepisu skarżąca jako mężatka za osobę samotnie wychowującą dziecko uznana być nie mogła. Faktyczna separacja w jakiej pozostawała ona z mężem pozostaje bez wpływu na tę ocenę, albowiem nie ma żadnego znaczenia prawnego.