Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Rojek, Asesor WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Łukasz Pastuszko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 października 2006 roku sprawy ze skargi A. Sp. z o. o. w K. na akt Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w 2003 roku 1. uchyla akty Prezydenta Miasta z dnia [...] roku numer [...] i z dnia [...] roku numer [...] stwierdzające odmowę zwrotu na rzecz A. Sp. z o. o. wniesionych przez nią opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, dokonanych w dniu 29 maja 2003 r. i 29 września 2003 r.; 2. uznaje brak obowiązku po stronie A. Sp. z o. o. w K. do uiszczania opłat określonych w punkcie pierwszym; 3. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz Międzywojewódzkiej A. Sp. z o. o. w K. kwotę 440 złotych (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
A. w K. Sp. z o.o., posiadająca w 2003r. status zakładu pracy chronionej, wniosła na rzecz Miasta O. opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, przewidziane w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. z 2002 r. Dz. U. Nr 147, poz. 1231 ze zm.), w łącznej wysokości 26.806,26zł. Na skutek wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 października 2005r., sygn. akt II SA/Kr 1047/03, stwierdzającego bezskuteczność czynności Prezydenta Miasta O. polegającej na odmowie zwrotu opłaty uiszczonej w miesiącu styczniu 2003r., spółka otrzymała zwrot uiszczonej opłaty w kwocie 8.935,42zł. Następnie w dniu 1 marca 2006r. skierowała do Prezydenta Miasta O. żądanie zwrotu pozostałych opłat uiszczonych w 2003r..
W piśmie z dnia 15 marca 2006r., nr P-130/2006 Prezydent Miasta O. odmówił zwrotu pozostałych opłat objętych żądaniem spółki.
W dniu 4 kwietnia 2006r. spółka wystosowała do wskazanego organu pismo z żądaniem usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi Prezydent Miasta O. w piśmie z dnia 12 kwietnia 2006r., oznaczonym nr [...], podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.
Spółka zaskarżyła stanowisko Prezydenta O. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Wniosła o uchylenie aktów tego organu z dnia [...], nr [...], oraz z dnia [...]., nr [...], odmawiających zwrotu opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż alkoholu w 2003r., jak też o uznanie braku obowiązku po jej stronie uiszczania tych opłat oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu skargi spółka wskazała, iż jako jednostka spełniająca warunki zakładu pracy chronionej nie ma obowiązku uiszczania opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych. Zakłady takie w ciągu całego roku 2003 korzystały bowiem ze zwolnienia od ponoszenia przedmiotowych opłat, najpierw (od 1 do 31 stycznia 2003r.) na podstawie przepisu art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), zaś od dnia 1 lutego 2003r. na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta O. wniósł o jej oddalenie. Podał, iż jego zdaniem zwolnienie od opłat, na które powołuje się skarżąca, zgodnie z zastosowaną terminologią, odnosi się wyłącznie do opłat w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Wykładnię taką potwierdza fakt, iż zmiany przepisów regulujących zwolnienie od opłat, na które powołuje się skarżąca, zawartych w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dokonano ustawą zmieniającą właśnie Ordynację podatkową. Dodatkowo, problematykę związaną z zezwoleniami na sprzedaż napojów alkoholowych reguluje wyczerpująco ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, a w niej nie przewidziano zwolnień od przedmiotowych opłat. Ponadto za oddaleniem skargi przemawia fakt, iż przedmiotowa opłata ma funkcję fiskalnej i zwiększa się wraz ze wzrostem wielkości sprzedaży alkoholu. Nie ma więc racjonalnych powodów dla stosowania zwolnień przedmiotowych wobec zakładów pracy chronionej.