Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany stosunków wodnych oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania K.W. od decyzji z dnia [...] wydanej z upoważnienia Wójta Gminy w przedmiocie umorzenia w całości postępowania w sprawie zmiany stosunków wodnych w miejscowości K. na działkach nr ewid. [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że K.W. wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2014 r. zwrócił się o uregulowanie formalno - prawne i faktyczne funkcjonowania zbiornika wodnego, wybudowanego w K. na działkach o nr ewid. [...]. Pismo to złożył w Starostwie Powiatowym, które przekazało Wójtowi Gminy wniosek strony w części dotyczącej zakłócenia stosunków wodnych. Organ I instancji umorzył w całości postępowanie w sprawie zmiany stosunków wodnych argumentując, że z uwagi na fakt, że zbiorników nie wybudował obecny właściciel gruntu, brak jest przesłanki do wydania decyzji nakazującej właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.
Rozpatrując odwołanie od tej decyzji Kolegium przede wszystkim wskazało, że utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie, jednak z innych przyczyn niż te wskazane w jego uzasadnieniu. Kolegium zauważyło, że przedmiotem niniejszego postępowania jest żądanie uregulowania formalno - prawnego i faktycznego zbiornika wodnego. Treść powyższego żądania określa granice sprawy administracyjnej wskazując na jej przedmiot, a tym samym przepisy prawa materialnego, które będą miały zastosowanie. Organ odwoławczy podał, że nie podziela stanowiska Wójta Gminy, gdyż art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2013 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145 ze zm.) nie uzależnia w żaden sposób możliwości nałożenia obowiązku usunięcia przeszkód oraz zmian w odpływie wody od tego, kto tego dokonał. Zmiana właściciela gruntu nie powoduje utraty możliwości nałożenia obowiązku przywrócenie stanu poprzedniego
Dalej organ II instancji wskazał też, że zgodnie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego, jeżeli spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może w drodze decyzji nakazać właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom i stwierdził, że przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy zmiany stanu wody na gruncie wynikają z działań nie dotyczących istniejących urządzeń wodnych, a jedynie przy okazji wpływają na stosunki wodne w otoczeniu. Kolegium uznało, że w niniejszej sprawie przepis ten nie ma zastosowania, a dla rozstrzygnięcia kwestii zastosowania właściwych przepisów konieczna jest ocena relacji art. 29, art. 77, oraz art. 64 ustawy.
Kolegium podkreśliło, że wystąpiło do biegłego, który na zlecenie organu pierwszej instancji sporządził opinię, o uzupełnienie jej poprzez wskazanie, czy zbiorniki znajdujące się na działkach nr 83 i 84 są urządzeniami melioracji wodnej o których mowa w art. 9 pkt 19 Prawa wodnego. Biegły wyjaśnił, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z takimi urządzeniami.