Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lipca 2012r. sprawy ze skargi S.Z. na uchwałę Rady Miejskiej w J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
W dniu [...] Rada Miejska w J. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w J. w rejonie Domu Kultury ograniczonego Al. J. P., ul. M., ul. K. i ul. K..
Pismem z dnia 25 marca 2012r. (data wpływu - 26 marca 2012r.) S. Ż. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego wydaniem ww. aktu prawa miejscowego - poprzez jego częściowe uchylenie - w zakresie przepisu § 8 ust. 2 załącznika nr 2 o treści "działki zostaną w całości przeznaczone na cele zabudowy usługowo-handlowej, z dopuszczeniem mieszkalnictwa bez określenia stosunku funkcji do siebie. W planie zostanie ograniczona powierzchnia sprzedażowa lokali handlowych zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi na poziomie 400 m2". W załączeniu przedstawiono kserokopię oświadczenia woli J.R. (właściciela działki nr 283/1, położonej w J. przy ul. L.) z dnia 23 marca 2012r. o wyrażeniu zgody na to, aby S. Ż. "korzystał bez ograniczenia z prawa zabudowy (tej) nieruchomości" - złożonego na podstawie art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r. nr 243 poz. 1623 t.j.). Dodatkowo wskazano, że "zakres wykorzystania prawa do zabudowy, wartość nakładów oraz dalsze użytkowanie nieruchomości będzie przedmiotem odrębnej umowy".
Wobec braku odpowiedzi na powyższe wezwanie S. Ż., powołując się na przepis art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., wniósł w dniu 17 maja 2012r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, kwestionując regulację § 5 ust. 5 (zabraniającą legalizacji obiektów handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 400 m2) wymienionej na wstępie uchwały oraz § 8 ust. 2 załącznika nr 2 do tego aktu. Zdaniem skarżącego regulacje te są sprzeczne z prawem, to jest z:
1. art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez naruszenie zasady równości wobec prawa;
2. art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010r. nr 220, poz. 1447) - poprzez naruszenie zasady równości podmiotów gospodarczych oraz wprowadzenie obowiązku ograniczenia rozmiaru prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do obiektów handlowych o powierzchni do 400 m2;
3. art. 6 ust. 2 ustawy z dnia: 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. nr 80, poz. 717 ze zm.) poprzez nierówne traktowanie właścicieli nieruchomości w zakresie sposobu korzystania z ich nieruchomości;
Strona skarżąca wskazała, że dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotne znaczenie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia: 8 lipca 2008r. o sygn. akt. K 46/2007, stwierdzający że ustawa z dnia: 11 maja 2007r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (Dz. U. nr 127, poz. 880) jest niezgodna z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, bowiem sam wymóg uzyskania zezwolenia na utworzenie wielkopowierzchniowych obiektów handlowych godzi w wolność gospodarczą, ponieważ nie zostały spełnione konstytucyjne przesłanki jej ograniczenia - ważnym interesem publicznym - co ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie poprzez wprowadzenie pozaustawowego zakazu realizacji obiektów handlowych o powierzchni powyżej 400 m2. S. Ż. podkreślił ponadto, że jako osoba dysponująca prawem do zabudowy działki nr 283/1 położonej w J. jest osobą posiadającą interes prawny do wniesienia w niniejszej sprawie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.