Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie : odmowy przyznania uprawnień kombatanckich
Sentencja

Sygnatura akt: II SA/Ke 394/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 lutego 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie: Sędzia WSA Beata Ziomek, Asesor WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant: Referent stażysta Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2006 r. sprawy ze skargi H. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] numer [...] w przedmiocie : odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] Nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich H. P., córce B.

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, iż zgodnie z art.. 1 ust.2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych oraz okresu powojennego (Dz.U. z 2002r. Nr 42, poz.371) uprawnienia kombatanckie przysługują osobom, które pełniły służbę w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945..

Jak podaje organ H.P. nie przedstawiła dowodów świadczących o pełnieniu przez zainteresowaną służby w Batalionach Chłopskich w rozumieniu cytowanego artykułu.

Organ ponadto podkreślił, iż twierdzenia zainteresowanej nie zostały potwierdzone przez Zarząd Główny Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich w W., co spowodowało że przedłożone przez nią dowody nie zyskują prymatu wiarygodności i nie stanowią podstawy do pozytywnego rozpatrzenia wniosku.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniosła H.P., która uznała odmowę przyznania uprawnień kombatanckich za bardzo krzywdzącą. W uzasadnieniu skargi zarzuciła, że organ nie wziął pod uwagę realiów w postaci faktu, iż aktualnie trudno z uwagi na upływ czasu zgromadzić i przedstawić jednoznaczne dowody, poniosła, iż wielu świadków już nie żyje, a wielu wyjechało.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U.Nr 153, poz.1269) zadaniem sądu administracyjnego jest sprawowanie kontroli zaskarżonych aktów i czynności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem obowiązującym w dniu ich wydania, nie zaś ocena ich pod względem słuszności i celowości.

Sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji, przeprowadzona w niniejszej sprawie wykazała naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wbrew treści art. 7 i art. 77 k.p.a. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego sprawy, nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, przez co naruszył słuszny interes strony.

Skarżąca wskazała w swoim wniosku i życiorysie z dnia 19 maja 2003roku, że należała do organizacji konspiracyjnej Bataliony Chłopskie w okresie 1943-1945, przyjmując pseudonim "B.". Do wniosku dołączyła oświadczenia dwóch świadków T. B. i J. K.

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych rozpoznając wniosek H. P. odmówił przyznania uprawnień kombatanckich skarżącej, argumentując stanowisko faktem, iż nie przedstawiła ona dostatecznych dowodów, że zachodzą przesłanki art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991roku o kombatantach, a więc że pełniła ona służbę w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym działających w ramach tych organizacjach oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945, ograniczając się do tego jednego zdania w uzasadnieniu podjętej decyzji i nie odnosząc się w ogóle do złożonych dowodów.

Strona 1/2