Sygnatura akt: II SA/Ke 417/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Chobian, Asesor WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant: ref. staż. Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2005 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa umorzyło postępowanie odwoławcze w sprawie odwołania złożonego przez W. W. i W. D. na decyzję działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K z dnia [...].
W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że decyzją z [...], podjętą na wniosek J. D. z dnia [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K. skierował wyżej wymienioną do Domu Pomocy Społecznej w K. na pobyt stały i ustalił odpłatność za pobyt, którą od dnia umieszczenia ponosić będzie osoba skierowana, członkowie rodziny na mocy umowy cywilnej oraz Gmina K.
Od decyzji z dnia [...] odwołanie złożyli W. W. i W. D., to jest syn i córka J. D. zarzucając, iż decyzja ta jest bezprawna, zaś oni są najbliższymi członkami rodziny.
W ocenie organu odwoławczego ani W. W., ani też W. D. nie mają legitymacji strony w postępowaniu administracyjnym w sprawie dotyczącej ich matki, która jest osobą dorosłą i dotychczas nie została ubezwłasnowolniona prawomocnym orzeczeniem sądu. Ponadto organ podniósł iż J. D. nie ma ustanowionego przez sąd opiekuna prawnego, a odwołujący składając odwołanie nie działali za jej zgodą.
Organ podkreślił iż stosownie do art.102 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64 z 2004 r., poz.593) świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego, albo innej osoby, za zgodą zainteresowanej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego.
W przedmiotowej sprawie J. D. będąc stroną postępowania wszczętego na jej wniosek, sama reprezentowała swoje interesy przed organem pierwszej instancji. Nie udzielała pełnomocnictwa przewidzianego w art. 32 i 33 kpa, ani też nie złożyła odwołania od decyzji pierwszej instancji.
Organ ponadto podkreślił, iż w myśl art. 106 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej odwołanie od decyzji w sprawie świadczeń pomocy społecznej może złożyć również inna osoba, za zgodą osoby ubiegającej się o świadczenie, ale w aktach sprawy nie ma zgody J. D. na złożenie odwołania przez córkę W. W., czy też syna W. D.
Zdaniem organu odwoławczego w ustawie o pomocy społecznej nie ma przepisów pozwalających na dopuszczenie do udziału w postępowaniu odwoławczym na prawach strony dorosłych dzieci osoby, która też jest dorosła a nie została ubezwłasnowolniona i nie ma ustawionego opiekuna prawnego oraz nie wyrażała zgody, aby jej dzieci złożyły w jej imieniu odwołanie. Ustawa ta w sposób wyraźny formułuje krąg podmiotów władnych do składania wniosku o przyznanie świadczeń pomocy społecznej oraz do składania odwołań od decyzji organów pierwszej instancji. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego ani W. W., ani W. D. nie należą do kręgu tych podmiotów, co skutkowało wydaniem decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego. Nie przedłożyli dowodu, ze są wyznaczonymi przez są opiekunami prawnymi swojej matki, nie przedłożyli też jej zgody na złożenie odwołania.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniósł W. D., który podniósł, iż decyzja [...] z dnia [...] jest bezprawna. Zarzucił, iż wyżej wymieniona decyzja w sposób jawny narusza prawo i jest jednostronna. Nie bierze pod uwagę ewidentnych faktów ujawnionych w oświadczeniach składanych do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Zarzucił ponadto, iż pobyt J. D. wbrew jej woli w Domu Pomocy Społecznej jest przyczyną pogarszającego się jej stanu zdrowia.