Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta,, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję - rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] - Rozkazem Personalnym Nr [...] Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy Rozkaz Personalny Komendanta Miejskiego Policji Nr [...] z dnia [...]
Organ odwoławczy w motywach rozstrzygnięcia wskazał, iż dniu 29 maja 2006r. Komendant Miejski Policji wydał Rozkaz Personalny nr [...] o zwolnieniu M. K. ze służby w Policji z dniem 30 maja 2006r. na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy o Policji z dnia 6 kwietnia 1990r. (Dz. U. z 2002 roku nr 7, poz. 58 ze zm.). Przedmiotowej decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności uzasadniając to ważnym interesem społecznym wyrażającym się tym, że bezpieczeństwo i porządek publiczny winny być realizowane przez osoby praworządne i spełniające warunki określone w art. 25 ustawy o Policji. Z uwagi na zwolnienie policjanta ze służby w w/w trybie nie przyznano mu uprawnień do świadczeń pieniężnych określonych w art. 114 ust. 1 cyt. ustawy.
M. K. wniósł od tej decyzji odwołanie, wnosząc o przyznanie mu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz sprostowanie treści zaskarżonego rozkazu personalnego w tym zakresie.
Decyzją z dnia 22 czerwca Nr 1014 Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podniósł, że wszczęte przeciwko M. K. postępowanie karne o czyn z art. 231 § 1 kk i 271 § 1 kk, w związku z art. 13 § 1 kk i art. 239 § 1 kk w związku z art. 11 kk zostało zakończone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 25 maja 2006 r. sygn. akt IX Ka 339/06 skazującym skarżącego na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat, karę grzywny oraz zwrot kosztów postępowania sądowego obu instancji. Orzeczenie organu I instancji znajduje zatem uzasadnienie prawne i faktyczne. Odnosząc się do kwestii dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, podniósł, że z uwagi na tryb zwolnienia policjanta ze służby świadczenie to nie przysługuje. Zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy policjant zwalniany ze służby otrzymuje ekwiwalent z zastrzeżeniem ust. 2-4 tego przepisu. Z kolei regulacja ust. 4 powołanego przepisu stanowi, że policjantowi zwalnianemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy Komendant Główny Policji lub upoważniony przez niego przełożony, może w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb rodziny policjanta przyznać nie więcej niż 50 % odprawy. Zatem w przypadku skazania policjanta prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, jedynym fakultatywnym świadczeniem, jakie może mu być przyznane jest - nie więcej niż 50 % odprawy w przypadku uznania szczególnie uzasadnionych potrzeb rodziny zwalnianego policjanta. Gdyby intencją ustawodawcy było przyznanie zwalnianemu funkcjonariuszowi innych świadczeń w opisanym wyżej trybie, wówczas wymieniłby je wprost, tak jak czyni to w przypadku ust. 3, gdy policjant zostaje zwolniony na podstawie art. 41 ust. 1 pkt. 3 i 4a oraz ust. 2 pkt. 8, gdy oprócz odprawy otrzymuje również ekwiwalent pieniężny za urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe niewykorzystane w latach poprzedzających rok zwolnienia ze służby.