Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2017r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na uchwałę Rady Gminy w Łoniowie z dnia 30 marca 2017r. Nr XXX/158/17 w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Rada Gminy w Łoniowie w dniu 30 marca 2017r. podjęła uchwałę nr XXX/158/2017 w sprawie uchwalenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Łoniów na 2017 rok. W podstawie prawnej uchwały powołano przepisy art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 446 ze zm.) oraz art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 856 ze zm.).
W § 3 uchwały stwierdzono, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia. W § 7 rozdziału 2 załącznika do uchwały przyjęto, że odłowione zwierzę zostanie wydane osobie, która udowodni swoje prawo własności do zwierzęcia, pod warunkiem pokrycia poniesionych przez Gminę kosztów związanych z odłowieniem, opieką weterynaryjną, przewiezieniem i umieszczeniem zwierzęcia w schronisku. Z kolei § 16 zawarty w rozdziale 9 otrzymał następujące brzmienie: "Gmina może prowadzić we współpracy z organizacjami pozarządowymi i innymi instytucjami, działania edukacyjne m.in. w zakresie odpowiedzialnej i właściwej opieki nad zwierzętami, ich humanitarnego traktowania, propagowania sterylizacji i kastracji zwierząt oraz adopcji zwierząt bezdomnych".
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą uchwałę Prokurator Prokuratury Rejonowej w S. wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości wobec rażącego naruszenia prawa, tj.:
- art. 4 ust. 1 i 2 w zw. z art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych poprzez bezpodstawne niezaliczenie uchwały do aktów prawa miejscowego i tym samym nie skierowanie jej do publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym albowiem w § 3 zaskarżonej uchwały postanowiono, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia,
- art. 11a ust. 2, 3 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt poprzez zawarcie w § 7 rozdziału 2 załącznika do uchwały postanowień przekraczających granice upoważnienia ustawowego i wprowadzenie obwarowania związanego z odłowieniem zwierząt posiadających właścicieli, poprzez nałożenie na tychże właścicieli obowiązku uregulowania poniesionych kosztów odłowienia zwierzęcia, opieki weterynaryjnej, przewozu i umieszczenia w schronisku,
- art. 11a ust. 2, 3 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt poprzez zawarcie w § 16 rozdziału 9 załącznika do uchwały postanowień przekraczających granice upoważnienia ustawowego i wprowadzenie zasad edukacji mieszkańców w zakresie opieki nad zwierzętami.
Uzasadniając swe stanowisko prokurator podniósł, że przedmiotowa uchwała ma charakter aktu prawa miejscowego ponieważ zawiera przepisy powszechnie obowiązujące, a tym samym powinna zostać ogłoszona na zasadach i w trybie przewidzianym w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych w wojewódzkim dzienniku urzędowym, do czego obligował art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Niewykonanie tego obowiązku wiąże się z istotnym naruszeniem prawa skoro skutkuje nieuzyskaniem mocy obowiązującej. Dalej prokurator wskazał, że uregulowania zawarte w § 7 i 16 załącznika do zaskarżonej uchwały wykraczają poza zakres upoważnienia ustawowego przewidzianego dla rady gminy w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt. Zapis dotyczący ponoszenia przez właścicieli zwierząt kosztów ich odłowienia nie tylko wykracza poza zakres tego upoważnienia, ale jest sprzeczny z brzmieniem art. 11a ust. 5 ustawy, zgodnie z którym koszty realizacji programu ponosi gmina. Z kolei ujęcie w programie postanowień dotyczących edukacji mieszkańców wykracza poza zamknięty katalog zadań, jakie ustawodawca przewidział w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt.