skarg C.B. i J.B. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem WSA w Kielcach w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 609/17 w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2019 r. sprawy ze skarg C.B. i J.B. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 609/17 w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. oddala skargi o wznowienie postępowania sądowego; II. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat A. S.-F. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym VAT w kwocie 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 609/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargi C.B i J.B. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia 6 lipca 2017 r. znak: WINB-WOA.7721.2.10.2017 w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego. Postanowieniem z dnia 9 marca 2018 r. wydanym w ww. sprawie Sąd stwierdził prawomocność powyższego orzeczenia.

W dniu 12 czerwca 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wpłynęły skargi C.B i J.B. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 609/17.

W uzasadnieniu skarg skarżący przedstawili, począwszy od 1936 r., historię własności gospodarstwa rolnego, wskazując, że "prawnie było podzielone na połowę", jednak do 1982 r. podwórko z sąsiadem było wspólne ze względu na dojazd do drogi publicznej. Skarżący podnieśli, że sporny gnojownik istniał na tym podwórku "od zawsze".

Na potwierdzenie powyższej okoliczności skarżący przedstawili oświadczenie najstarszych mieszkańców wsi Bizoręda z dnia 2 czerwca 2019 r. oraz wnieśli o uchylenie prawomocnego wyroku WSA w Kielcach z dnia 7 grudnia 2017 r.

W piśmie procesowym z dnia 29 lipca 2019 r. skarżąca C.B. wskazała, że podstawę prawną jej skargi o wznowienie postępowania stanowi art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., ponieważ nieruchomość, na której znajduje się sporny gnojownik w okresie jego powstania stanowiła jedną całość z działką sąsiada, zaś działki zostały rozgrodzone dopiero w latach 80-tych. W ocenie skarżącej, nie było możliwości wybudowania gnojownika w odległości 4 m od ogrodzenia, ponieważ ono nie istniało.

Skarżąca podniosła, że z uwagi na dzień, w którym dowiedziała się o nowym dowodzie tj. oświadczeniu mieszkańców wsi z dnia 2 czerwca 2019 r. potwierdzającym powyższą okoliczność, zachowany został trzymiesięczny termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, o którym mowa w art. 277 p.p.s.a.

W piśmie procesowym z dnia 29 lipca 2019 r. skarżący J.B. za jako podstawę wznowienia postępowania sądowego wskazał także art. 273 p.p.s.a. Powołując się na ww. oświadczenie mieszkańców wsi skarżący podniósł, że w okresie kiedy gnojownik został wybudowany gospodarstwo składające się obecnie z działek nr 145/1 i 144 było jednym podwórkiem do 1983 r., kiedy to nastąpił podział działki i ustawiono pierwszy płot drewniany, w miejscu obecnego płotu. Zdaniem skarżącego, sporny gnojownik został zlokalizowany w odpowiedniej odległości od granicy, bowiem podwórko nie było podzielone i nie były wyznaczone granice.

Skarżący wskazał ponadto, że powyższa okoliczność nie była mu wcześniej znana i nie miał świadomości, że jest istotna dla rozpoznania sprawy, a istniała przed wydaniem wyroku z dnia 7 grudnia 2017 r. Wskazał także, że nie były mu znane dokumenty w postaci mapy sytuacyjnej z rozgraniczenia z dnia 16 stycznia 1983 r., protokół z dnia 23 września 1974 r. w sprawie ustalenia stanu faktycznego i prawnego gospodarstwa oraz zaświadczenie z dnia 8 lutego 2018 r. potwierdzające zmianę numeracji działek.

Strona 1/4