Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji; II. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz [...] kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych - tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, po rozpatrzeniu odwołania E. P., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] o odmowie zmiany decyzji ostatecznej z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia u E. P. choroby zawodowej.
W uzasadnieniu organ odwoławczy, powołując się na art. 154 § 1 k.p.a., wskazał, że:
- po pierwsze, kwestionowana przez E. P. decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] jest ostateczna, gdyż Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny po rozpatrzeniu odwołania strony oraz dokonaniu analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie, a skarga na tę decyzję została oddalona prawomocnym wyrokiem z dnia 11.12.2013r. sygn. akt II SA/Ke 941/13 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...];
- po drugie, na mocy ww. decyzji ostatecznej żadna ze stron postępowania nie nabyła praw, a samo subiektywne poczucie krzywdy oraz rozgoryczenie i żal wobec stanowiska organu administracji publicznej, który wydał niekorzystną dla strony decyzję, nie może być traktowane jako słuszny interes strony w rozumieniu art. 154 § 1 k.p.a.
W konsekwencji organ prowadzący postępowanie, nie mając uprawnień do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy, słusznie ograniczył się do zbadania czy za zmianą decyzji ostatecznej z dnia 14.08.2013r. przemawia słuszny interes strony i prawidłowo ocenił, że podniesione w odwołaniu okoliczności nie pozwalają na przyjęcie poglądu, iż zaistniał słuszny interes strony. W postępowaniu prowadzonym w trybie art. 154 § 1 k.p.a. nie dokonuje się bowiem merytorycznego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Istotą tego postępowania jest bowiem tylko i wyłącznie zbadanie, czy w ustalonych okolicznościach faktycznych i prawnych zostały spełnione warunki wymienione w tym przepisie. Natomiast wydanie nowej decyzji merytorycznej byłoby obciążone wadą nieważności z art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła E. P., zarzucając decyzji organu odwoławczego naruszenie:
1. art. 154 k.p.a. poprzez wskazanie, że za uchyleniem decyzji ostatecznej nie przemawia słuszny interes strony, a skarżąca powołuje się wyłącznie na subiektywne poczucie krzywdy - podczas gdy zarówno w złożonym wniosku, jak i wniesionym odwołaniu, powołano argumentację wskazującą, że zmianę pierwotnie wydanej decyzji ostatecznej uzasadniają przepisy prawne w postaci:
a) przepisu § 6 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009r. (Dz. U. z 2013r. poz. 1367), pozostawiającego ocenę narażenia zawodowego właściwemu inspektorowi sanitarnemu - nie zaś lekarskiej jednostce orzeczniczej, co miało miejsce wtoku pierwotnie prowadzonego postępowania,
b) treści załącznika do ww. rozporządzenia, wskazującego na możliwość orzeczenia choroby zawodowej także w przypadku wystąpienia udokumentowanych objawów choroby zawodowej w ciągu 2 lat od ustania stanu narażenia zawodowego, przy czym w przypadku skarżącej udokumentowane objawy choroby zawodowej wystąpiły już w 1998r. - a więc na 12 lat przed zakończeniem jej pracy zawodowej;