Mając powyższe na uwadze Kolegium uznało, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 31 ustawy o świadczeniach rodzinnych - obecnie obowiązującej. Nie można, bowiem uznać, że na organie pierwszej instancji ciążył obowiązek wystąpienia z urzędu o przyznanie Z. T. zasiłku pielęgnacyjnego, za okres od 1.10.2003r. do 31.10.2004r., a tym samym nie ma podstaw prawnych do przyznania stronie świadczenia za okres wsteczny.
Z. T. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podniósł, że na skutek niedoinformowania go przez przedstawicieli GOPS poniósł stratę pieniężną, która nie została mu wyrównana.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje stanowisko zawarte w decyzji z dnia [...] i wniosło o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)., zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Sąd bada legalność zaskarżonej decyzji, tj. jej zgodność z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.
Zgodnie z art. 145 par. 1 ustawy p.p.s.a., decyzja /lub postanowienie/ podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi:
- po pierwsze, naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
- po drugie, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,
- po trzecie, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.
Rozpatrując skargę w ramach tak zakreślonej kognicji Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż w toku postępowania administracyjnego doszło do naruszenia prawa procesowego w szczególności przepisu art. 7 i 77 par. 1 kpa, które stanowiło podstawę uwzględnienia skargi z przyczyn wskazanych w art. 145 ustawy p.p.s.a.
W postępowaniu administracyjnym wydanie prawidłowej decyzji w każdym przypadku powinno poprzedzać dokładne ustalenie stanu faktycznego istotnego w sprawie, stosownie do art. 7 i 77 k.p.a. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez Sąd zaskarżonej decyzji, a także decyzji organu I instancji.
Z wadliwie przeprowadzonym postępowaniem mamy do czynienia w tym konkretnym przypadku.
Odnosząc się do ustalonego stanu faktycznego sprawy, należy podnieść, iż skarżący legitymuje się orzeczeniami o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym wydanymi w dniu 1.08.2000r. (k.12), 13.11.2002r. (k.14), 21.11.2003r. (k.15), 6.12.2004r. (k.16) przez Powiatowy Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K.. Z treści tych orzeczeń wynika, że ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności istniejącej od urodzenia u Z. T., datuje się od 10.06.2002r., a to oznacza, iż przysługiwało mu prawo do zasiłku pielęgnacyjnego począwszy od 15 listopada 2002r.(data złożenia wniosku o wypłatę renty socjalnej k.1.) nieprzerwanie do 30 października 2004r..