Jak wynika z akt sprawy, organ administracji nie dopełnił w niniejszej sprawie ciążącego na nim, obowiązku poinformowania Z. T. o prawie do zasiłku pielęgnacyjnego, nie wydał decyzji i nie realizował wypłaty tegoż świadczenia od dnia jego powstania tj. od listopada 2002r. do grudnia 2004r., nie prowadził dokumentacji dotyczącej realizacji nabytego przez skarżącego prawa do zasiłku, w konsekwencji nie dopełnił obowiązku o przekazaniu informacji ZUS w K. niezbędnej do zapewnienia skarżącemu skutecznej ochrony nabytych praw.
Jak wynika z powyższego, organy administracji nie przeprowadziły dokładnego postępowania wyjaśniającego. Jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest zawarta w art. 7 k.p.a. nakazująca organom administracji publicznej podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy zgodnego z rzeczywistością. Z kolei art. 77 § 1 k.p.a. mówi, że organ administracji publicznej zobowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Jako dowolne należy, więc traktować ustalenia faktyczne organu odwoławczego w zakresie, na kim ciążył obowiązek wystąpienia o przyznanie Z. T. zasiłku pielęgnacyjnego za okres od 1.10.2003r. do 31.10.2004r. oraz czy nie przyznanie wnioskowanych świadczeń było następstwem błędu organu, znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym, ale niekompletnym, czy nie w pełni rozpatrzonym. Zarzut dowolności zostaje wykluczony dopiero ustaleniami dokonanymi w całokształcie materiału dowodowego (art. 80 k.p.a.), zgromadzonego i rozpatrzonego w sposób wyczerpujący (powołany wyżej art. 77 § 1 k.p.a.), a więc przy podjęciu wszystkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści. Wyżej wskazane uchybienia stanowią także naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Prowadząc ponownie postępowanie organy obu instancji, dążąc do należytego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy w sposób uwzględniający interes społeczny i słuszny interes obywatela, powinny zapewnić stronie należyty udział w całym postępowaniu przestrzegając jednocześnie jednej z podstawowych zasad wyrażonej w art. 9 k.p.a., którą jest zasada obowiązku organów udzielania informacji faktycznej i prawnej. Przy wydawaniu zaś decyzji organy powinny wyeliminować wyżej stwierdzone uchybienie przepisów ustawy zasiłkowej i ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Skarga z przyczyn wskazanych wyżej podlega uwzględnieniu na zasadzie art. 145 §.1 pkt. 1 lit. a i c p.p.s.a. W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w pkt. I sentencji, zaś w pkt. II stosownie do art. 152 p.p.s.a.