Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 października 2013r. sprawy ze skargi Ł. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej w transporcie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Decyzją z dnia [...] Okręgowy Inspektor Pracy działając na podstawie art. 19 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007r. o Państwowej Inspekcji Pracy oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy decyzję Starszego Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy z dnia [...] o nałożeniu na pracodawcę Ł. B., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą P., kary pieniężnej w wysokości 8.750 zł.
W oparciu o wyniki przeprowadzonej w dniach 27 lutego 2013r. oraz 4 i 15 marca 2013r. kontroli pracodawcy Ł. B., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą P. ustalono, że w przedsiębiorstwie doszło do naruszeń przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. U. UE.L. z 2006 r., Nr 102, s. 1, ze zm.) w zakresie:
1) prowadzenia pojazdu przez okres dłuższy niż 4,5 godziny bez wymaganej przerwy;
2) skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego;
3) przekroczenia maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego;
4) skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego;
5) przekroczenie łącznego czasu prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni przy wykonywaniu przewozu drogowego.
Powyższe ustalenia kontroli, wobec braku zastrzeżeń pracodawcy, legły u podstaw opisanej na wstępie decyzji z dnia 29 marca 2013 r., wydanej zgodnie z przepisami art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy oraz art. 93 ust. 1 w zw. z art. 92 a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. W opisach poszczególnych stanów faktycznych wskazano m.in. określony w minutach czas, o jaki skrócono wymagany okres odpoczynku albo wydłużono dopuszczalny czas prowadzenia pojazdu.
W odwołaniu Ł. B. zarzucił decyzji organu I-szej instancji rażące naruszenie:
- art. 2 i 7 Konstytucji RP,
- art. 79a ustawy z 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej,
- art. 6, 7, 8, 19 i 107 § 1 K.p.a.,
- art. 89 ust. 1 pkt 6 i art. 93 ustawy o transporcie drogowym.
W ramach tych zarzutów skarżący podniósł, że zaskarżona decyzja nie zawiera określenia organu, który ją wydał i podkreślił, że takie określenie nie wynika z treści pieczęci nagłówkowej odciśniętej na pierwszej stronie zaskarżonej decyzji. W ocenie skarżącego nie istnieje organ o nazwie Państwowa Inspekcja Pracy - Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy. W konsekwencji nie można ustalić prawdziwej nazwy organu wydającego decyzję, co z kolei narusza art. 107 § 1 K.p.a.
Zdaniem skarżącego inspektor pracy przekroczył swoje uprawnienia co do zakresu kontroli wynikające z treści ustawy o transporcie drogowym. W tym zakresie skarżący zakwestionował uprawnienie inspektora pracy do kontroli maksymalnych okresów prowadzenia pojazdu przez kierowcę, a także minimalnych, wymaganych przez przepisy okresów przerw i odpoczynków. W ocenie skarżącego jedynym uprawnieniem jakie wynika z treści przepisów ustawy o transporcie drogowym jest kontrola czy dokonywane są zapisy za pomocą urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość.