Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi B. N. na czynność Prezydenta Miasta K. z dnia 16 października 2012 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia nowej organizacji ruchu na ulicy S. w Kielcach I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. stwierdza, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Prezydenta Miasta K. na rzecz B. N. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 16 października 2012 r. Główny Inżynier Ruchu - Kierownik Wydziału Dróg Miejskiego Zarządu Dróg w K. zatwierdził nową stałą organizację ruchu na ul. S. w K. polegającą na tym, że na odcinku między ul. P. a ul. P. w miejsce dotychczasowych znaków D-3 (droga jednokierunkowa) i B-2 (zakaz wjazdu) zaprojektowano ustawienie z obu stron znaku B-1 (zakaz ruchu) opatrzonego tablicą: "nie dotyczy służb miejskich oraz właścicieli posesji na odcinku objętym zakazem".
Jak wynika z akt sprawy pismem z dnia 12.10.2012r., doręczonym w dniu 18.10.2012r., właściciele położonych przy ul. S. działek nr 963/5, 963/6, 967/7, 963/48 i 963/9 Z. i B. małżonkowie N., prowadzący na ww. działkach działalność gospodarczą w postaci parkingu dla samochodów osobowych, zostali poinformowani, że w najbliższym czasie, w związku z niezgodnym z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sposobem korzystania z przedmiotowych działek, zostanie wprowadzona nowa organizacja ruchu na ul. S., ograniczająca dostęp do działek. W piśmie tym nadto stwierdzono, że funkcjonowanie parkingu powoduje przedostawanie się do środowiska zanieczyszczeń. W dniu 24.10.2012r. B. N. dowiedział się od swojego pracownika o ustawieniu znaków uniemożliwiających osobom innym niż właściciele dostęp do parkingu.
W piśmie z dnia 7.11.2012r. małżonkowie N. wezwali Prezydenta Miasta K. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na zatwierdzeniu nowej organizacji ruchu. W odpowiedzi, którą małżonkowie N. otrzymali w dniu 28.11.2012r. Dyrektor Miejskiego Zarządu Dróg w K. wyjaśnił, że funkcjonowanie tymczasowego parkingu na przedmiotowych działkach pozostaje w sprzeczności z § 18 ust. 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Rady Miejskiej w Kielcach z dnia 20 października 2005 r. Nr LI/964/2005.
W dniu 27 grudnia 2012 r. B. N. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na czynność zatwierdzenia organizacji ruchu z dnia 16 października 2012 r. podnosząc, że od końca 2011 r. poddawany jest ze strony władz Miasta K. presji mającej zmusić go do zaprzestania działalności na przedmiotowej nieruchomości. Postanowieniem z dnia 9 października 2012 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta K. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec skarżącego dotyczące rozbiórki parkingu strzeżonego wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę na działce nr 963/9. Ustalono bowiem, że teren przedmiotowej działki nie był i nie jest utwardzony wylewką betonową, lecz gruzem pochodzącym z rozbiórek, a wierzchnia warstwa wyrównana jest kruszywem drogowym, przy czym utwardzenie terenu nie zostało wykonane przez inwestora lecz przez firmy budowlane budujące pobliskie skrzyżowanie.
Skarżący opisał przebieg postępowania z jego udziałem akcentując, że organ nie wskazał podstawy prawnej swoich działań. Zdaniem strony, świadczone na nieruchomości usługi parkingowe mieszczą się w określonym zgodnie z ustaleniami § 28 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczeniu terenu oznaczonego symbolem UM3, pod zabudowę o funkcji nieuciążliwych usług ogólnomiejskich, metropolitalnych, mieszkaniowych. Ponadto z § 33 ust. 4 pkt 2 ww. planu wynika, że dotychczasowy sposób wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości jako parkingu jest dopuszczalny aż do chwili jej docelowej zabudowy. Skarżący uznał, że działania MZD w K. pozostają w oczywistej sprzeczności z Planem Rewitalizacji Śródmieścia K., który uwzględniał wjazd na jego nieruchomość, gdzie prowadzi działalność gospodarczą.