Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Małgorzata Rymarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Sandomierzu na uchwałę Rady Gminy w Klimontowie z dnia 20 września 2007 r. nr XI/79/07 w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty za przyłączenie do gminnej sieci kanalizacyjnej I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Uchwałą nr XI/79/07 z dnia 20 września 2007r. Rada Gminy w Klimontowie ustaliła wysokość opłaty za przyłączenie do gminnej sieci kanalizacyjnej w wysokości:
1. 1.300 zł dla budynków wybudowanych przed oddaniem kanalizacji do użytku,
2. 700 zł dla budynków wybudowanych po oddaniu kanalizacji do użytku,
3. 700 zł budynków nabytych po oddaniu kanalizacji do użytku.
W podstawie prawnej powołano art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 2 pkt 4, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997r. nr 9, poz. 43 ze zm.)
Skargę na uchwałę nr XI/79/07 z dnia 20 września 2007r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Prokurator Prokuratury Rejonowej w Sandomierzu, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności i zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, to jest art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej w zw. z art. 15 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 nr 123, poz. 858 ze zm.), polegające na wydaniu aktu prawa miejscowego bez podstawy prawnej i nałożeniu opłaty w formie daniny publicznej bez podstawy ustawowej. W uzasadnieniu skargi wskazano, że umocowania dla gminy do nałożenia opłaty za przyłączenie do gminnej sieci kanalizacyjnej nie stanowi ani ogólna norma kompetencyjna zawarta w art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym, ani art. 40 ust. 2 pkt 4 tej ustawy. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne skarżący podkreślił, że w zakresie ustalania zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej nie mieści się wprowadzenie opłat za korzystanie z nich. Podstawy prawnej do podejmowania uchwał określających odpłatność za podłączenie do sieci kanalizacyjnej nie zawiera także w żadnym ze swoich przepisów ustawa o gospodarce komunalnej, w szczególności art. 4 ust.1 pkt 2. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia realizację przyłączenia do tych sieci na własny koszt. W ocenie skarżącego, nie można uzależniać przyłączenia do gminnej sieci kanalizacyjnej od wniesienia stosownej opłaty za włączenie przyłącza do sieci, gdyż nakładanie na obywateli obowiązków nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie. W uzasadnieniu wskazano, że zaskarżona uchwała została wyeliminowana z obrotu prawnego, gdyż została uchylona na mocy uchwały Rady Gminy w Klimontowie nr XXXV/271/10 z dnia 28 stycznia 2010r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., zadaniem wojewódzkich sądów administracyjnych jest sprawowanie kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, obowiązującym w dniu ich wydania, która - w przypadku uchwał podejmowanych przez organy samorządu terytorialnego - sprowadza się do oceny, czy dany akt wydany został z obrazą obowiązujących przepisów. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji konieczne jest stwierdzenie nieważności uchwały, bądź stwierdzenie, że została wydana z naruszeniem prawa (art. 147 § 1 ustawy p.p.s.a.). Sąd nie jest przy tym związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a.), a kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy.