Sygnatura akt: II SA/Ke 72/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 września 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant: Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2005 r. sprawy ze skargi C. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia przedemerytalnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Wojewody na rzecz C. K. 8 (osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] wydaną z upoważnienia Starosty, odmówiono C.K. przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego od dnia 6 grudnia 2003 r.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ I instancji podał art. 37k ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu podnosząc, że ze złożonych dokumentów wynika okres zatrudnienia C. K. wynoszący 34 lata i 9 miesięcy, a zatem stosownie do powołanego wyżej przepisu nie ma podstaw do przyznania świadczenia, albowiem przewiduje on osiągnięcie okresu uprawniającego do emerytury wynoszącego dla mężczyzn co najmniej 35 lat.
Rozpoznając odwołanie wniesione od tego rozstrzygnięcia przez C.K., Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Wprawdzie w dacie orzekania przez organ II instancji obowiązywała już ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jednak stosownie do treści art. 146 w niej zawartego, sprawy, w których przed dniem wejścia w życie ustawy wszczęto postępowanie odwoławcze lub postępowanie przed sądem administracyjnym, podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych.
Wyszczególniając wszystkie wykazane przez odwołującego się okresy zatrudnienia, organ II instancji ustalił, że udokumentował on łącznie 34 lata, 11 miesięcy i 19 dni, z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych w latach 1992 i 1993, podczas zatrudnienia w A. Wymienione one zostały w "Zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu" wystawionych przez A. i brak jest podstaw do podważenia wiarygodności tych dokumentów. Dlatego też zainteresowany nie spełnia warunków do przyznania świadczenia emerytalnego.
Od powyższego rozstrzygnięcia skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł C. K. podnosząc, że na świadectwie pracy nie ma żadnej informacji o pobieranych przez niego urlopach bezpłatnych, a wzmianka o tym na drukach RP-7 znalazła się pomyłkowo.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył , co następuje :
Skarga jest zasadna, albowiem organ odwoławczy rozpatrując sprawę nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności nie ocenił należycie wszystkich zgromadzonych dowodów, co wyraża się w ich wadliwej - bo niepełnej - ocenie ( art. 7 i 77 kpa ).
Niewątpliwie najistotniejszą kwestią w sprawie jest ustalenie, czy skarżący spełnia przesłanki z art. 37k ust.1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, prawidłowo przyjętego przez organ II instancji jako podstawę materialno-prawną orzekania. Konkretnie, czy osiągnął on wymagany tym przepisem okres uprawniający do emerytury wynoszący dla mężczyzn 35 lat.
Ocenę, że dokumenty dotyczące zatrudnienia przedstawione przez C. K. nie wykazują tego okresu, Wojewoda oparł na znajdujących się w aktach kserokopiach "zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu", w których znajdują się adnotacje o przebywaniu C. K. na urlopach bezpłatnych: od 5 lutego 1992 r. do 29 lutego 1992 r., od 12 lutego 1993 r. do 12 marca 1992 r. oraz od 4 maja 1993 r. do 5 czerwca 1993 r., które podlegają wyłączeniu z wymaganego stażu pracy uprawniającego do emerytury.