Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w N. w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zimmermann Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr) WSA Ewa Rynczak Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Z.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 30 czerwca 2010r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/4

Wójt Gminy M. postanowieniem z dnia 19 maja 2010r. znak: [....] , wydanym na podstawie art. 123 kpa w związku z art. 64 a § 1 pkt 1, art. 119 , art. 121 § 2, art. 122 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), nałożył na Z.M. grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 1.000 zł z powodu uchylania się zobowiązanej od wykonania czynności określonej w decyzji Wójta Gminy z dnia 22 września 2008r. znak: [....].

W uzasadnieniu Wójt stwierdził, że mimo udzielonego w dniu [....] czerwca 2009r. upomnienia obowiązek określony w w/w decyzji Wójta Gminy [....] nie został wykonany do dnia wydania tegoż postanowienia, który to fakt został potwierdzony w wyniku oględzin na gruncie w dniu [....] maja 2010r. Wójt postanowił zastosować środek egzekucyjny w postaci grzywny w celu przymuszenia, gdyż zastosowanie innego środka egzekucyjnego, tj. wykonania zastępczego, naraziłoby stronę na nieporównywalnie wyższe koszty i przy wykonywaniu zastępczym mogłyby być naruszone interesy osób trzecich, wskutek utrudnionego dojazdu do nieruchomości, na której ma być odbudowany rów. Nadto organ I instancji stwierdził, że nałożona grzywna w wysokości 1.000 zł. ustalona została na podstawie art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Kwota ta stanowi ok. 10 % kosztów odbudowy rowu, szacowanych na podstawie średnich robót ziemnych. Według organu egzekucyjnego zastosowany środek egzekucyjny jest najmniej uciążliwy dla zobowiązanej i winien prowadzić do wykonania obowiązku. Wójt wskazał, że tytuł wykonawczy nr [....] z dnia 26 października 2009r. dostarczono zobowiązanej 2 listopada 2009r.

Na powyższe postanowienie Z.M. , działająca przez pełnomocnika W.B. złożyła zażalenie podnosząc, iż jest ono dla niej krzywdzące. Wnosząca zażalenie stwierdziła, iż organ zmusił ją do opłacenia geologa, którego opinia nie odegrała znaczenia w sprawie, a była korzystna dla niej. Dodała również, że czynności podejmowane przez Wójta ingerują w jej własność, za którą płaci podatki i ma prawo do jej ochrony. Żaląca się podniosła, że wody nie zalewają nieruchomości sąsiednich, a będą, jeżeli sąsiedzi dalej będą zasypywać kamieniami ujście rowu odwadniającego do rzeki [....] , posadowionego na jej działkach nr [....] i [....] .

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010r. znak: [....] , wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 kpa oraz art. 3 § 1, art. 119, art. 120 § 1, art. 122 oraz art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu Kolegium przedstawiło przebieg dotychczasowego postępowania. Kolegium wskazało, że poza grzywną nałożoną w celu przymuszenia, organ mógł zastosować przewidziane w art. 127 ustawy wykonanie zastępcze. Środek ten polega na zleceniu innej osobie wykonania za zobowiązanego egzekwowanego obowiązku na jego koszt. W ocenie Kolegium ten drugi środek egzekucyjny jest bardziej dolegliwy, pociąga bowiem za sobą nieodwracalne skutki natury finansowej. Natomiast zgodnie z art. 125 i art. 126 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w razie wykonania przez zobowiązanego egzekwowanego obowiązku nałożone grzywny, o ile nie zostały uiszczone lub ściągnięte, podlegają umorzeniu w drodze postanowienia wydanego na wniosek zobowiązanego. Natomiast grzywny uiszczone lub ściągnięte mogą mu być zwrócone w całości lub w części, niekiedy za zgodą organu wyższego stopnia. Kolegium wyjaśniło, że grzywna w celu przymuszenia nie jest karą, lecz formą przymusu, mającą na celu skłonienie zobowiązanego poprzez dolegliwość finansową do określonego zachowania się, stąd nie ma tutaj zastosowania zasada miarkowania, nakazująca dostosowanie wysokości nałożonej grzywny do możliwości finansowych zobowiązanego.

Strona 1/4