Rada podniosła, iż gmina przygotowała całą inwestycję od strony prawnej i technicznej, a mieszkańcy jako odbiorcy ponosili koszty w postaci opłaty stanowiącej ich partycypację w kosztach budowy sieci.
W piśmie z dnia 26 października 2011 r. stanowiącym uzupełnienie odpowiedzi na skargę Gmina podtrzymała podniesione argumenty i podniosła dalsze.
Wskazano na dowolność udziału w Społecznym Komitecie Budowy Kanalizacji w [...].
Rada nie zgodziła się z twierdzeniem skargi, jakoby zaskarżona uchwała nr XVI/36/2000 stanowiła podstawę do nałożenia obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do istniejącej gminnej sieci kanalizacyjnej. Podniesiono, że Komitet Społeczny zawiązany został na zasadach dobrowolności przy braku jakiegokolwiek przymusu, a podstawą przystąpienia do Komitetu była chęć zrealizowania konkretnej inwestycji - w przypadku członków Społecznego Komitetu Budowy Kanalizacji w [...] była to chęć stworzenia (nie istniejącego jeszcze wówczas) systemu odprowadzania ścieków sanitarnych, umożliwiającego ich odprowadzanie poszczególnym właścicielom nieruchomości - członkom Komitetu.
Prezydium Komitetu uzgadniało z organami Gminy wszelkie szczegóły dotyczące inwestycji, jak również udziału w niej poszczególnych jego członków. Udziałem Komitetu były także decyzje finansowe określające wysokość udziału jego członków we wspólnej z gminą inwestycji. Wspólną decyzją Komitetu i Gminy było ustalenie wysokości jednostkowego udziału członka Komitetu w inwestycji, odzwierciedlone potem w zaskarżonej uchwale nr XVI/36/2000.
Wobec powyższych argumentów Rada Gminy Zielonki nie podzieliła stanowiska zawartego w skardze, jakoby ustalenie partycypacji właścicieli nieruchomości w inwestycji w [...] było jednostronnym działaniem Gminy, któremu towarzyszył "przymus życiowy" mieszkańców narzucony przez jednostkę samorządu terytorialnego. Podniesiono, że osoby nie uczestniczące we wspólnym przedsięwzięciu inwestycyjnym, posiadały wówczas i nadal posiadają swobodę decydowania (szereg osób niezdecydowanych tak uczyniło) o wykonaniu przyłącza własnym staraniem i przyłączenia się do wybudowanej już sieci nie wnosząc żadnej opłaty przyłączeniowej. Aby to uczynić muszą co najmniej: wykonać i uzgodnić projekt techniczny przyłącza, uzyskać zgodę organu budowlanego na jego budowę, wnieść opłaty administracyjne, ponieść koszty wybudowania przyłącza, sfinansować opłatę za przyłączenie o której mowa w § 5 pkt 7 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. z 2006 r. nr 127 poz. 886), wykonać i uzgodnić inwentaryzację powykonawczą przyłącza. Zdecydowana większość właścicieli nieruchomości chciała tych czynności uniknąć.
Osoby ubiegające się o przyłączenie, będące członkami Społecznego Komitetu, informowane były zarówno na licznych ogólnodostępnych zebraniach wiejskich, jak również w trakcie indywidualnych spotkań w urzędzie gminy, o możliwości wyboru innego wariantu podłączenia swojej nieruchomości do budowanej przez gminę sieci wodociągowo-kanalizacyjnej tj. poprzez przyłączenie ich nieruchomości do sieci po jej wybudowaniu, na podstawie warunków przyłączenia standardowo wydawanych na wniosek osób ubiegających się o przyłączenie przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. To zawsze do właściciela nieruchomości, po indywidualnej analizie opłacalności finansowej projektu i budowy przyłączy w jednym bądź drugim wariancie (wg umowy) należał wybór odpowiedniego rozwiązania, dogodnego dla niego i najbardziej optymalnego zarówno od strony finansowej jak i czysto wykonawczej.