Odrębne rozważania dotyczą pozostałej treści zaskarżonej uchwały.
Zgodnie z art. 24 ustawy o zbiorowym odprowadzaniu ścieków, rada gminy zatwierdza taryfę przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego. Taryfa określa rodzaj prowadzonej działalności, taryfowe grupy odbiorców usług, rodzaje i wysokość cen i stawek opłat, warunki rozliczeń z uwzględnieniem wyposażenia nieruchomości w przyrządy i urządzenia pomiarowe, warunki stosowania cen i stawek opłat (§ 4 obowiązującego w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2002 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. z 2002 r. Nr 26, poz. 257). Zaskarżona uchwała zawiera określenie rodzaju prowadzonej działalności (odprowadzanie ścieków), nie zawiera podziału na grupy odbiorców usług a to oznacza, że wszyscy odbiorcy stanowią jedna grupę, cenę 1 m3 odprowadzanych ścieków z podziałek na odpłatność dostawcy ścieków i wysokość dopłaty z budżetu Gminy, warunki rozliczeń oraz zasady ustalania wysokości odprowadzanych ścieków.
Nie ulega wątpliwości, że Rada Gminy Trzyciąż posiadała prawo do zatwierdzenia taryfy określającej wysokość opłat za zbiorowe odprowadzanie ścieków do gminnej sieci kanalizacyjnej. Wątpliwości może budzić jedynie to, czy ustalając taryfę należało odrębnie określić wysokość ceny za odprowadzanie ścieków i dodatkowo stawkę opłaty. Cena za odprowadzanie ścieków to wyrażona w pieniądzu kwota, którą odbiorca usług (dostawca ścieków) jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu za 1 m3 odprowadzonych ścieków (do ceny dolicza się stawkę podatku od towarów i usług). Natomiast stawka opłaty to kwota wyrażona w pieniądzu, którą odbiorca usługi (dostawca ścieków) zobowiązany jest zapłacić przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu za jednostkę usługi niebędącą fizyczną jednostką miary ilości odprowadzonych ścieków w okresie rozliczeniowym (w szczególności: zł/osobę/miesiąc, zł/odbiorcę/miesiąc; do stawki opłaty dolicza się stawkę podatku od towarów i usług). Innymi słowy stawka opłaty jest więc stałą stawką płaconą przez dostawcę ścieków niezależnie od ilości odbieranych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjnej ścieków, natomiast cena za odprowadzanie ścieki to cena za konkretną ilość odprowadzonych ścieków.
Wprawdzie zaskarżona uchwała nie prowadziła takiego podziału na stawki opłaty i ceny za 1 m3, tym niemniej w ocenie Sądu nie jest to w tej sprawie rażące naruszenie prawa. Nie ulega bowiem wątpliwości, że na podstawie takiej uchwały możliwym było każdorazowe skalkulowanie wysokości odpłatności za odprowadzanie ścieków. Nie ulega też wątpliwości, że stawka opłaty ma na celu przede wszystkim korzyści dostawcy usługi, który w ten sposób otrzymuje w okresie rozliczeniowym (co miesiąc od jednej osoby, co kwartał od jednej osoby, itp.) określoną kwotę. Natomiast cena za 1 m3 odprowadzanych ścieków zależy już tylko i wyłącznie od ilości faktycznie wytworzonych i odprowadzonych ścieków. Pominięcie odrębnej kalkulacji co do stawki opłaty w tej sprawie nie stanowi, w ocenie Sądu, podstawy do stwierdzenia nieważności uchwały również i w tej części. Sąd administracyjny stwierdza bowiem nieważność uchwały wówczas, gdy w istotnym zakresie narusza ona prawo. Należy również wskazać i na to, że w istocie skarga nie zawiera żadnych zarzutów dotyczących ustalania opłaty za 1 m3 odprowadzania ścieków.
Mając powyższe rozważania na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 91 ust. 1 i art. 94 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie obejmującym § 1 pkt 2, a w pozostałym zakresie skargę oddalił.