Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie : Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Kraków- Prądnik Biały w Krakowie na uchwałę Rady Miejskiej w Chełmku z dnia 23 marca 2017 r. nr XXVI/266/2017 w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie Chełmek na rok 2017 I. stwierdza nieważność § 6 ust. 5 załącznika do Uchwały Nr XXVI/266/2017 Rady Miejskiej w Chełmku z dnia 23 marca 2017 r. "Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie Chełmek na rok 2017"; II. w pozostałej części skargę oddala.
Prokurator Rejonowy Kraków-Prądnik Biały w Krakowie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miejskiej Chełmek Nr XXVI/266/2017 z 23 marca 2017 roku, w sprawie programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w roku 2017 w zakresie obejmującym treść:
§ 1 ust. 1 Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie Chełmek na rok 2017 stanowiący załącznik do ww. uchwały dotyczącego zakresu obowiązywanie programu;
§ 2 Programu dotyczącego celów programu;
§ 3 Programu dotyczącego zadań programu;
§ 5 ust. 2 Programu dotyczącego opieki nad kotami wolno żyjącymi;
§ 5 ust. 3 Programu dotyczącego odławiania zwierząt bezdomnych w zakresie w jakim nie wskazano, że odławianie ma charakter stały albo okresowy;
§ 5 ust. 6 Programu dotyczącego usypiania ślepych miotów;
§ 6 ust. 5 Programu dotyczącego finansowania programu.
Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie prawa procesowego, a to:
- § 126 w zw. z § 141 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 roku w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U.2016.283.j.t.) poprzez nieuchylenie uchwały z roku 2016;
oraz naruszenie prawa materialnego, a to:
- art. 11a ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (Dz.U.2013.856) poprzez błędne wskazanie, że program ma zastosowanie do wszystkich zwierząt domowych;
* - art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 5 Programu, pomimo takiego obowiązku ustawowego, konkretnych działań mających na celu realizację zadania w postaci opieki nad kotami wolno żyjącymi oraz konkretnych podmiotów realizujących to zadanie;
* art. 11a ust.2 pkt 3 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 5 ust. 3 Programu, pomimo takiego obowiązku ustawowego, wskazania, czy odławianie zwierząt bezdomnych ma charakter stały czy okresowy;
- art. 11a ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 5 pkt 6 Programu, pomimo takiego obowiązku ustawowego, warunków przeprowadzania zabiegów usypiania ślepych miotów;
* art. 11a ust. 5a ustawy o ochronie zwierząt poprzez wskazanie w § 6 ust. 5 regulacji nakładających na właściciela zwierząt gospodarskich obowiązku pokrycia kosztów transportu tych zwierząt do gospodarstwa, ich utrzymania i leczenia;
* naruszenie § 137 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 roku w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U.2016.283.j.t.) w zw. z art. 11a ustawy o ochronie zwierząt poprzez powtórzenie w § 3 Programu zadań programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt wyrażone w art. 11 ust. 1 oraz art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt.
Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
W obszernym uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego i przytoczył argumentację na poparcie zarzutów skargi. W szczególności podniósł, że Rada Miejska Chełmek w treści uchwały nie zawarła regulacji dotyczącej utraty mocy przez uchwałę dotyczącą przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na rok 2016. Zgodnie z § 126 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" przepisy aktu normatywnego powinny zawierać normę uchylającą inne rozporządzenie tylko w przypadku, gdy ma on uchylić wcześniejszy akt, który został wydany na podstawie tego samego, nadal obowiązującego przepisu upoważniającego, przez ten sam organ, który wydał dany akt prawny. W omawianym przypadku podstawą wydania uchwały zawierającej program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt jest przepis art. 11a ust. 1 u.o.z. oraz art. 40 ust. 1 u.s.g. Uchwała podjęta w 2016 roku, w tytule i przepisach nie określała czasu obowiązywania aktu prawnego, jedynie z treści załącznika, jakim jest Program informowały o roku, w którym realizowany jest program. Zgodnie z treścią przepisu art. 11a ust. 1 u.o.z. ustawodawca nałożył na organ stanowiący gminy obowiązek corocznego podjęcia uchwały w zakresie omawianego programu do dnia 31 marca. Nie można jednak przyjąć, iż uchwała zawierająca Program obowiązuje jedynie w danym roku kalendarzowym, np. do 31 grudnia 2016 r. Gdyby tak interpretować przepis, to w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2017 r. nie obowiązywałby żaden przepis podjętej uchwały. Z tego też względu należy przyjąć, że podjęta w omawianej materii uchwała obowiązuje do czasu uchwalenia nowej uchwały, co powoduje, iż organ stanowiący gminy powinien w postanowieniach tego aktu zawrzeć przepisy uchylające poprzednią uchwałę.