Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Trzyciąż w przedmiocie zatwierdzenia ceny za odprowadzanie ścieków
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rynczak Sędziowie : WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Olkuszu na uchwałę Rady Gminy Trzyciąż z dnia 25 sierpnia 2006 r. nr XLIX/239/2006 w części § 1 ustęp 2 w przedmiocie zatwierdzenia ceny za odprowadzanie ścieków I. stwierdza nieważność § 1 ustęp 2 zaskarżonej uchwały; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie określonym w punkcie I wyroku nie może być wykonywana.

Uzasadnienie strona 1/8

Prokurator Rejonowy w Olkuszu pismem z dnia 21 października 2010 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Trzyciąż z dnia 25 sierpnia 2006 r., Nr XLIX/239/2006 w sprawie zatwierdzenia ceny za odprowadzanie 1m3 ścieków do kanalizacji sanitarnej w Gminie Trzyciąż.

Prokurator zarzucił zakwestionowanej uchwale naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 24 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2001 r., Nr 72, poz. 747 ze zm.) wnosząc o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 24 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. W § 1 ust. 2 przedmiotowej uchwały określono wysokość opłaty przyłączeniowej do sieci kanalizacyjnej stanowiącej własność Gminy.

W ocenie strony skarżącej zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, gdyż nosi znamiona aktu prawa miejscowego, tzn. posiada cechę ogólności - generalności, abstrakcyjności, określa adresata - poprzez wskazanie jego cech nie wymieniając go z nazwy, dyspozycja określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzalnych okoliczności, stanowi podstawę do obliczenia i ustalenia wysokości opłaty za każdorazowe podłączenie się do sieci wodociągowej.

W dalszej części skargi wskazano, że w polskim systemie prawnym żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących. Przepisem takim nie może być powołany w podstawie kwestionowanej uchwały art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiący, iż do właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach. Wskazano, iż przepis ten jest regulacją prawa ustrojowego.

Prokurator podniósł, iż opłaty przewidziane zaskarżoną uchwałą miały cechy jednostronnie narzuconej mieszkańcom daniny publicznej i jakkolwiek nie były świadczeniem podatkowym, to jednak były wymuszone obowiązującymi standardami życia a nadto obowiązkiem prawnym wynikającym z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Wskazano, że zaskarżoną uchwałą Rada wyszła poza swoje prawotwórcze kompetencje określone w art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Swoje stanowisko Prokurator poparł poglądami prezentowanymi w cytowanym w skardze orzecznictwie.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Trzyciąż wniosła o oddalenie skargi.

Odnosząc się do zarzutów strony skarżącej Rada uznała za niesłuszne stanowisko, iż zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego. Zdaniem organu zaskarżona uchwała stanowi taryfę w rozumieniu przepisu art. 24 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, o czym świadczy treść uchwały i podana w niej podstawa prawna. Rada wskazała, iż orzecznictwo w sprawie taryf wskazuje, że uchwała taka nie ma charakteru aktu prawa miejscowego, gdyż reguluje jedynie relacje pomiędzy przedsiębiorstwem wodno-kanalizacyjnym a organem gminy. Organ podniósł w związku z powyższym, że wykluczona jest możliwość stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały z powodu upływu od daty jej podjęcia okresu czasu dłuższego niż rok.

Strona 1/8