Sprawa ze skargi na uchwałę nr XXVIII/232/2017 Rady Miejskiej w Suchej Beskidzkiej w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Sucha Beskidzka w 2017 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Sędziowie : WSA Mirosław Bator WSA Magda Froncisz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na uchwałę nr XXVIII/232/2017 Rady Miejskiej w Suchej Beskidzkiej z dnia 31 marca 2017 r. w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Sucha Beskidzka w 2017 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie strona 1/5

Prokurator Rejonowy w Suchej Beskidzkiej wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Suchej Beskidzkiej z dnia 31 marca 2017 r. nr XXVIII/232/2017 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Sucha Beskidzka w 2017 roku". Przedmiotowej uchwale zarzucił naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. póz. 446 j.t.) oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856 j.t.). Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały. Zdaniem skarżącego w/w program opieki nad zwierzętami jest aktem prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W części, która dotyczy edukacji mieszkańców Gminy Sucha Beskidzka, jak również wykonywania innych zadań w zakresie, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 i 4 programu, doszło do przekroczenia ustawowego upoważnienia. Należy podkreślić, że w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt zawarto zamknięty katalog zadań, które program powinien obligatoryjnie regulować. Organ jednostki samorządu terytorialnego jest zobowiązany do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego przez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne, a uregulowanie to musi być dokonane w sposób kompleksowy, a zarazem precyzyjnie i konkretnie. Niewypełnienie tego obowiązku musi skutkować stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa, powodującego nienależytą ochronę zwierząt, a w konsekwencji prowadzić do uznania nieważności całości uchwały. Musi ona bowiem zawierać wszystkie elementy wskazane w ustawie. Nie można też wykraczać poza ustawową delegację. Rada gminy nie jest uprawniona do ujmowania w programie innych zagadnień. Powyższe wywody prowadzą do wniosków, że nie było podstaw prawnych do uregulowania kwestii wskazanych w § 3 ust. 1 pkt 1 oraz § 5 programu, a które dotyczą działań o charakterze edukacyjno-informacyjnym.

Zagadnienia wymienione w art. 11a ust. 2 pkt 1-8 ustawy o ochronie zwierząt, stanowią elementy programu, które powinny w nim zostać bezwzględnie uregulowane. Brak takich obligatoryjnych elementów przesądza o wadliwości aktu wydanego na podstawie art. 11a ust. 1 wymienionej ustawy, co należy kwalifikować jako istotne naruszenie prawa. Świadczy to bowiem o tym, że rada gminy nie w pełni zrealizowała powołaną delegację ustawową. Przedmiotowy program winien zawierać konkretne i jednoznaczne regulacje co do sposobu realizacji ujętych w nim zadań, podczas gdy w przedmiotowej sprawie nie wskazano dokładnego adresu schroniska, w którym miałyby być przetrzymywane bezdomne zwierzęta (§ 2 ust. 1 pkt 3 w/w programu). Nie wskazano podmiotu odpowiedzialnego za opiekę i dokarmianie kotów wolno żyjących. Nie wskazuje się precyzyjnie, kto miałby zajmować się odławianiem bezdomnych zwierząt (§ 2 ust. 1 pkt 1 w/w programu), jaki konkretnie lekarz miałby zapewniać opiekę weterynaryjną, przeprowadzać zabiegi sterylizacji i kastracji zwierząt oraz uśpienia ślepych miotów (§ 2 ust. 1 pkt 5 oraz § 3 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 w/w programu), kto miałby zająć się poszukiwaniem nowych właścicieli dla bezdomnych zwierząt (§ 2 ust. 1 pkt 6 w/w programu), kto konkretnie miałby zapewnić miejsce dla zwierząt gospodarskich (§ 2 ust. 1 pkt 7 w/w programu), jak również kto miałby zapewnić całodobową opiekę weterynaryjną nad zwierzętami, które ucierpiały w wyniku zdarzeń drogowych (§ 2 ust. 1 pkt 8 w/w programu), tym samym naruszając w/w przepisy. Powyższe zapisy pozostają na wysokim poziomie ogólności, które w żaden sposób nie mogą świadczyć o wykonawczym charakterze takiej uchwały i przyjętym programie. Zostały uregulowane zbyt lakonicznie. Niewystarczającym na pewno jest ogólne wskazanie realizatorów zaskarżonej uchwały w § 6 programu, albowiem celem ustawodawcy było stworzenie takich mechanizmów, aby w przypadku zaistnienia sytuacji określonej w art. 11 a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt gmina była przygotowana na ich rozwiązanie, a nie poszukiwała rozwiązań, gdy zdarzenia takie wystąpią. Brak tych regulacji należy ocenić jako istotne naruszenie prawa. Wskazanie w/w danych ma istotne znaczenie informacyjne dla osób, które mogą znaleźć się w takiej sytuacji, która będzie wymagała skorzystania z pomocy wskazanych w uchwale podmiotów. Dlatego też Rada Miejska w Suchej Beskidzkiej nie wypełniła w pełni delegacji wskazanej w art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt. Należy również zwrócić uwagę na to, że § 7 w/w programu, nie uwzględnia wszystkich kosztów związanych z jego wprowadzeniem, dotyczących między innymi wydatków związanych z utrzymaniem zwierząt gospodarskich. Ponadto nie doszło do wyszczególnienia wydatków związanych z konkretnymi zadaniami i trybem postępowania przy wydatkowaniu środków. Dlatego też zapis ten nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 11a ust. 5 ustawy o ochronie zwierząt.

Strona 1/5