Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie : WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Myślenicach na uchwałę nr XXX/173/2017 Rady Gminy Pcim z dnia 24 marca 2017 r. w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Pcim w 2017 roku. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
Dnia 24 marca 2017 r. Rada Gminy Pcim, powołując się na przepis art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt podjęła uchwałą nr XXX/173/2017 w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Pcim w 2017 r.
Pismem z 9 października 2017 r. skargę na tę uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy w Myślenicach, w zakresie obejmującym § 6 programu dotyczącą wskazania gospodarstwa rolnego, w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich. Prokurator zarzucił naruszenie art. 11 a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie, pomimo takiego obowiązku ustawowego, w § 6 programu, konkretnego gospodarstwa rolnego, w celu zapewnienia miejsca i opieki dla zwierząt gospodarskich, wskazując ogólnie, iż będzie to gospodarstwo znajdujące się w miejscowości Trzebunia gmina Pcim, którego właściciele wyrażą stosowną, pisemną zgodę na tego typu usługi. Wskazując na powyższe wniesiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości. W motywach skargi Prokurator wywodził, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, posiada bowiem cechy ogólności, generalności i abstrakcyjności, określa adresata - poprzez wskazanie jego cech nie wymieniając go z nazwy, dyspozycja określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzalnych okoliczności. Jednym z obligatoryjnych elementów, który powinna zawierać uchwała Rady Gminy, jest regulacja w zakresie wskazania konkretnego gospodarstwa rolnego, mającego na celu zapewnienie miejsca dla zwierząt gospodarskich. Tymczasem Rada Gminy Pcim w §6 Programu zaskarżonej uchwały wskazała, że działania te będzie wypełniało gospodarstwo rolne, znajdujące się w miejscowości Trzebunia gm. Pcim, którego właściciele wyrażą stosowną, pisemną zgodę na tego typu usługi. Dla wypełnienia delegacji ustawowej w tym zakresie, konieczne jest wskazanie konkretnego gospodarstwa rolnego, w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich. Już na etapie podejmowania uchwały rada gminy powinna określić gospodarstwo rolne, w którym będą umieszczane zwierzęta gospodarskie, a nie jak ma to miejsce w niniejszej uchwale, poprzez wskazanie w sposób ogólnikowy, iż zadanie to będzie realizowane przez gospodarstwo rolne, którego właściciele wyrażą stosowną, dodatkowo pisemną zgodę na tego typu usługi. Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt winien zawierać konkretne i jednoznaczne wskazania co do sposobu realizacji ujętych w nim zadań. Wobec tego w przedmiotowym programie wskazane powinno być konkretne gospodarstwo rolne z podaniem jego nazwy, nazwiska właściciela i adresu. To w programie powinien zostać określony sposób, zapewnienia przedmiotowej opieki, a nie jak to uczyniono w niniejszej sprawie poprzez podjęcie późniejszych, do tego niepewnych i uzależnionych od zgody właściciela gospodarstwa pisemnej zgody, działań przez bliżej nieokreślone w programie podmioty. Nie do zaakceptowania jest bowiem sytuacja, w której wypełnienie obowiązku wynikającego z art. 11 a ust. 2 pkt 7 ustawy, uzależnione będzie od ewentualnego wyrażenia zgody przez właściciela nieokreślonego w tym planie gospodarstwa rolnego. Mając na względzie treść przywołanych regulacji oraz orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie należy stwierdzić, że zawarte w Programie regulacje nie wypełniają delegacji ustawowej, bowiem brak jest wskazanego konkretnego gospodarstwa rolnego mającego zapewnić miejsce dla zwierząt gospodarskich. Podkreślenia wymaga okoliczność, że wymóg zapewnienie opieki może być realnie spełniony tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy gospodarstwo rolne, zapewniające miejsce dla zwierząt gospodarskich istnieje i jest wskazane w programie i tylko takiemu gospodarstwu można powierzyć realizację zadania wynikającego z ww. przepisu. Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że w tym zakresie został naruszony art. 11 a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt.