Sprawa ze skargi na uchwałę nr XII/124/2017 Rady Gminy Koszyce w przedmiocie przyjęcia gminnego programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Koszyce w 2017 r. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie : WSA Mirosław Bator WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Krakowie na uchwałę nr XII/124/2017 Rady Gminy Koszyce z dnia 21 lutego 2017 r. w przedmiocie przyjęcia gminnego programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Koszyce w 2017 r. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/9

W dniu 21 lutego 2017 r. Rada Gminy Koszyce podjęła, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, dalej "u.s.g.") i art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856) dalej zwanej: "u.o.z.", uchwałę nr XII/124/2017 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Koszyce" (dalej "Program").

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniósł Prokurator Okręgowy w Krakowie. Przedmiotowej uchwale zarzucił istotne naruszenie:

- art. 11 a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt w zw. z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym dalej: "u.s.g." w zw. z art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 ze zm.) - dalej: "Konstytucja" w zw. z § 118 w zw. z § 141 w zw. z § 143 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2016 r., poz. 283 ze zm.) - dalej: "z.t.p." polegające na powtórzeniu w punkcie § 1 pkt 1 załącznika zaskarżonej uchwały ustawowych definicji "zwierząt bezdomnych" i "zwierząt domowych" zawartych w art. 4 pkt 16-17 u.o.z.;

- art. 11 ust. 1 u.o.z. w zw. z art. 11 a ust. 1 u.o.z. w zw. z art. 40 ust. 1 u.s.g. w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji polegające na wykroczeniu poza upoważnienie ustawowe poprzez sformułowanie w § 2 pkt 7 oraz uszczegółowienie w § 5 załącznika zaskarżonej uchwały zadania polegającego na "edukacji mieszkańców Gminy Koszyce w zakresie humanitarnego traktowania zwierząt";

- art. 11 a ust. 2 pkt 4 u.o.z. polegające na braku szczegółowego określenia w § 4 zaskarżonej uchwały lekarza weterynarii, który będzie wykonywał zabiegi sterylizacji i kastracji w stosunku do zwierząt trafiających do schroniska;

- art. 11 a ust 2 pkt 2 u.o.z polegające na braku szczegółowego ustalenia zakresu opieki nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmiania, co nie wyczerpuje realizacji upoważnienia ustawowego.

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że Rada Gminy Koszyce w § 1 pkt 21 d, e załącznika do zaskarżonej uchwały zamieściła definicje "zwierząt bezdomnych" i "zwierząt domowych". Wprowadzenie wyżej wymienionych definicji obarczone jest jednak istotnym naruszeniem prawa, gdyż treść tych definicji stanowi powtórzenie zapisu ustawowego zawartego w art. 4 pkt 16-18 u.o.z. W akcie tym ustawodawca zdefiniował na potrzeby u.o.z. wyżej wskazane pojęcia, wobec czego znajdują one pełne zastosowanie do aktu wykonawczego w randze aktu prawa miejscowego wydanego na podstawie przepisów tej ustawy. Wobec tego nieuprawnione jest "przepisywanie" definicji ustawowych i umieszczanie ich w akcie podustawowym. Stanowi to niewątpliwie przekroczenie granic upoważnienia ustawowego określonego w art. 11a ust. 1 u.o.z.

Skoro, bowiem ustawodawca sam uregulował określoną kwestie w akcie wyższej rangi, to nie mógł jej jednocześnie przekazać do uregulowania w akcie rangi niższej, istotne naruszenie prawa poprzez regulację zawartą w punkcie § 1 pkt 1 d, e załącznika zaskarżonej uchwały wynika również z zapisów z.t.p. Zgodnie z § 118 tego aktu, w rozporządzeniu nie powtarza się przepisów ustawy upoważniającej oraz przepisów innych aktów, przy czym przepis ten na mocy odesłania z § 141 i § 143 z.t.p. znajduje odpowiednie zastosowanie również do aktów prawa miejscowego.

Strona 1/9