Sprawa ze skargi na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zabudowy tarasu
Tezy

Status prawny członka spółdzielni mieszkaniowej, któremu przysługuje własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wobec spółdzielni mieszkaniowej i wobec innych członków tej spółdzielni regulowany jest przepisami prawa cywilnego i ewentualnie statutem spółdzielni mieszkaniowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisława G. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 24 czerwca 1999 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zabudowy tarasu - skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 20 kwietnia 1999 r. (...) Miejski Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., na podstawie art. 105 par. 1 Kpa umorzył postępowanie w sprawie zabudowy części tarasu należącego do mieszkania nr 35 w budynku wielorodzinnym przy ul. K. 52 w K. W uzasadnieniu decyzji podano:

Adam O., właściciel lokalu nr 35 w budynku przy ul. K. 52 w dniu 4 czerwca 1998 r. dokonał zgłoszenia zamiaru zabudowy części tarasu o powierzchni 23 m2 należącego do jego mieszkania. Do wniosku dołączył projekt budowlany, pisemną zgodę Spółdzielni Mieszkaniowej "K.", oraz oświadczenia o braku zastrzeżeń złożone przez Kazimierza P. i Jana K. - właścicieli lokali nr 37 i 36. Pismem z dnia 30 czerwca 1999 r. Urząd Miasta powiadomił inwestora, że nie wnosi sprzeciwu. Po wykonaniu robót budowlanych, na skutek interwencji Irmy S. - właścicielki lokalu nr 1 i Stanisława G. - właściciela lokalu nr 28, w dniach 7 i 20 sierpnia 1998 r. przeprowadzono oględziny. Ustalono, że budowa tarasu została wykonana prawidłowo, zgodnie z projektem i jest użytkowana.

Zabudowa tarasu wymagała uzyskania pozwolenia na budowę, wobec jednak faktu, że dokonane zgłoszenie nie spotkało się ze sprzeciwem, przepis art. 48 Prawa budowlanego nie może mieć zastosowania. W tej sytuacji zostało wszczęte postępowanie i postanowieniem z dnia 10 listopada 1998 r. zobowiązano inwestora do przedłożenia opinii technicznej. Z opinii tej wynika, że roboty zostały wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną i projektem. Zawarta w opinii analiza nasłonecznienia wykazuje, że zabudowa nie powoduje ograniczenia nasłonecznienia ani zmniejszenia dostępu dopływu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w lokalu nr 1, jak również w innych lokalach znajdujących się na poziomie parteru. Prawo budowlane nie reguluje natomiast kwestii podnoszonej przez Stanisława G. tj. ułatwienia osobom niepowołanym dostępu do balkonu mieszkania położonego na I piętrze.

W świetle Prawa budowlanego wykonanemu obiektowi nie można zarzucić wadliwości, a to oznacza bezprzedmiotowość wszczętego postępowania.

Odwołania od tej decyzji złożyli Irma S. i Stanisław G.

Irma S. podniosła, że na skutek wadliwego uznania przez organ architektoniczny, iż przedmiotowa zabudowa nie wymaga pozwolenia, została pozbawiona możliwości udziału w postępowaniu prowadzonym w trybie poprzedzającym wydanie decyzji. Umorzenie postępowania oznacza, że usankcjonowany został spryt i brak kompetencji urzędników. Zarzuciła, że decyzja o umorzeniu jest dla niej krzywdząca, bo choćby zabudowa nie ograniczała nasłonecznienia jej mieszkania, to pozostaje faktem, że ściana zabudowy /a w istocie dodatkowego pokoju mieszkalnego/ znajduje się w odległości kilku metrów od jej okien ograniczając prawo do widoku i znacznie obniżając atrakcyjność i wartość rynkową jej mieszkania.

Stanisław G. podniósł, że dopuszczono się pogorszenia warunków życia ludzi, przesłonięto światło, sprowadzono zagrożenie bezpieczeństwa, obniżono standard zamieszkiwania. Stwierdził, że w istocie w sprawie nie chodzi o zabudowę tarasu, lecz o znacznie podwyższony mur na parterze, a wbrew twierdzeniom organu, prawo budowlane w art. 5 ust. 1 pkt 6 przewiduje ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.

Strona 1/2