Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie : WSA Krystyna Daniel (spr.) WSA Magda Froncisz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wadowicach na uchwałę nr XXIV/201/2017 Rady Gminy Wieprz z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Wieprz w 2017 r. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
Prokurator Rejonowy w Wadowicach wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr XXIV/201/2017 Rady Gminy Wieprz z 15 lutego 2017 r. w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Wieprz w 2017 r. wraz z załącznikiem do uchwały, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości.
Uchwale zarzucił istotne naruszenie przepisów prawa, a to:
- art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt
(Dz.U.2013.856 j.t.) poprzez brak skonkretyzowania zasad opieki nad wolno żyjącymi kotami oraz ich dokarmiania na terenie gminy,
- art. 11a ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie zwierząt poprzez brak skonkretyzowania zasad postępowania z odłowionymi zwierzętami do czasu umieszczenia ich w schronisku,
-%
* art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt polegające na przekroczeniu zakresu ustawowego upoważnienia dla ustanowienia aktu prawa miejscowego poprzez nałożenie na właścicieli odłowionych zwierząt obowiązku zwrotu gminie kosztów związanych z odłowieniem, transportem, pobytem i opieką w chwili odbioru odłowionego zwierzęcia przez właściciela,
* art. 11a ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie zwierząt poprzez brak konkretyzacji zasad realizacji deklarowanych w programie działań w zakresie poszukiwania nowych właścicieli dla bezdomnych zwierząt;
- art. 11a ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie zwierząt poprzez nieskonkretyzowanie zasad postępowania w przypadku usypiania ślepych miotów.
W uzasadnieniu Prokurator Rejonowy rozważania rozpoczął od przedstawienia argumentacji na poparcie stanowiska, że przedmiotowa uchwała stanowi akt prawa miejscowego. Dalej wskazał, że uchwała powinna zawierać elementy wskazane jako obligatoryjne w art. 11a ust. 2 pkt 1-8 oraz art. 11a ust. 5 ustawy, ze skonkretyzowaniem ich treści, w tym sposób postępowania w określonych sytuacjach, podmioty odpowiedzialne za realizację poszczególnych zadań. Nie stanowi realizacji unormowań art. 11 a ustawy o ochronie zwierząt sformułowanie w programie jedynie ogólnych postulatów i zasad. Program musi być jednoznaczny i precyzyjny w stopniu pozwalającym na jego bezpośrednie wykonywanie przez konkretnie oznaczone podmioty.
W postanowieniu § 3 ust. 2 pkt 4 Programu przyjęto, iż opieka nad kotami wolno żyjącymi polegać będzie na ich dokarmianiu. Jednocześnie w tym zapisie Programu nie doprecyzowano, jak będzie realizowany program nad tymi zwierzętami. Podobne unormowania mają charakter jedynie postulatów, które nie nadają się do efektywnego wykonywania. W programie brak jest wskazania konkretnych sposobów ustalania miejsc przebywania kotów, nie zostało sprecyzowane na czym będą polegać interwencje w sprawie kotów bezdomnych oraz nie zostało wskazane żadne miejsce, które miałoby zapewniać schronienie dla kotów, ani nie określono podmiotów, które fizycznie miałyby zająć się dokarmianiem kotów oraz miejsc i częstotliwości dokarmiania tych zwierząt. Co więcej, program nie wskazuje indywidualnie żadnego podmiotu, który wskazane zadania mógłby realizować.